جيغ زدن كودكان

موضوع كمي پيچيده است . ببينيد انسان ها به اين دنيا مي ايند و بعد از 4 ماهگي اگاهي كمي از خودشان و حدود 5 و 6 ماهگي از ديگران پيدا مي كنند...

موضوع كمي پيچيده است . ببينيد انسان ها به اين دنيا مي ايند و بعد از 4 ماهگي اگاهي كمي از خودشان و حدود 5 و 6 ماهگي از ديگران پيدا مي كنند و بتدريج وقتي به يكسالگي مي رسند تصوير و تصوري از خودشان و رابطه ي خود با ديگران دارند .

در اينجا وقتي پدر و مادر به اندازه كافي توجه مي كنند و محبت مي كنند و مواظبت و مراقبت مي كنند ، يعني ان سه عامل اصلي را دارند ، دانا هستند ، مهربان هستند ، امكانات دارند و ضمنا رابطه ي نزديك با فرزندان خود برقرار مي كنند و فرزندي كه فقط يك نفر هم او را تربيت مي كند و نه چند نفر ، روزي كه چنين وضعيتي بوجود مي ايد : بين يك تا سه سالگي ، فرزند مي رود به سمت نوعي استفاده از امكاناتي و ازادي كه دارد و اگر پدر و مادر دانا و مهربان باشند ، شرايطي براي او بوجود مي اورند كه او در مسير رشد و تكامل قرار مي گيرد و مايل است به دليل ميلي كه به كنجكاوي دارد ، از خودش هر روز ادم بهتر و برتري بسازد ، نه اينكه اين تصميم را از عقل مي گيرد، اين ويژگي طبيعت است كه دانه اي كه ساقه مي زند و بعدا شاخه از ان بيرون مي ايد . اما اگر پدر و مادر در اينجا ندانند چكار بايد بكنند و برخوردهايي داشته باشند ، و ازادي فرزند را محدود كنند و به او بكن و نكن و بايد و نبايدهاي زياد بگويند ، فرزند را در مسيري كه جنگ قدرت است قرار مي دهند .يعني فرزند حالا به اين نتيجه مي رسد كه جهان ، جهان فرمانبرداري و فرماندهي است و با جهان قلدري و زور روبرو است . يكي بايد زور بگويد ، يكي بايد فرمان بدهد ، يكي ديگر بايد اطاعت كند .و اين جنگ وقت پديد مي ايد ، فرزند نگاه مي كند در بسياري از موراد ناتوان است ، از بيان ان چيزي كه مي خواهد ناتوان است، يا وقتي پدر و مادر مي گويند نه بايد بخواب بروي ، نمي داند چه جوابي بايد بدهد . به حربه ي ديگري كه از كودكي با او بوده و طبيعي است ، روي مي اورد كه ماجراي گريه يا فرياده زدن در ان است. يعني انجاست كه فرزند وارد مسير جيغ كشيدن مي شود . چون افراد وقتي جيغ مي كشند كه فكر مي كنند گوش شنوايي نيست . فرصتي براي حرف زدن نيست . نمي دانند چيكار بايد بكنند و در فرزند بسيار عادي است . نتيجتا برخورد نامناسب شماها بوده كه به او نه احساس توجه و محبت و امنيت را داده و نه كوشش كرديد با ان كنار بياييد و به او نشان داده ايد هر كسي زور بيشتري داشته باشد مي تواند برنده باشد و او هم فكر مي كند تنها زوري كه دارد اين جيغ زدنه است . اين جيغ زدن توجه شما را مي گيرد ، اگر در جمعي باشيد باعث شرمندگي شما مي شود . مقداري به هر حال با او كنار مي اييد و بعد هم بتدريج از خودش بدش مي ايد . اخر كار اين است كه من با اين جيغ كشيدن تنبيه مي شوم ، خب بشوم ! چون گرفتاري با خودش پيدا مي كند يعني خودش را موجودي بدي مي داند . من و شما وقتي بخواهيم از ديگران چيزي بخواهيم ، به چه زباني صحبت مي كنيم ؟ فارسي . براي اينكه فارسي مي دانيم ، اگر ژاپني مي دانستيم با كسي كه ژاپني باشد ، ژاپني حرف مي زديم .فرزند شما غير از جيغ زدن براي دادن پيام خود راه ديگري ندارد ، شما براي او راهي نگذاشته ايد . هيچ ارتباطي هم به ماجراي لوس كردن او ندارد و ان اينكه وقتي فرزند ما در جمعي و يا جايي جيغ زد ما به او يه چيزي مي دهيم ، اما ما با اين كار خود سبب چه چيزي مي شويم ؟ جيغ زدن او را را تقويت كرده ايم و تشويق كرده ايم . به همين جهت من هميشه عرضم به پدر و مادر ها اين است كه تا انجايي كه ممكن است به فرزندتان نه نگوييد ، صلاح فرزند شما بويژه بين 1 تا 6 سالگي است .هر چيزي كه كمي بد است ، كمي اشتباه است ، كمي دوست نداريد ، بگذاريد فرزند ازادانه انجام بدهد . ازاد بگذاريد فرزند را كه انتخاب را او بكند ، تا انجايي كه ممكن است به فرزند نه نگوييد اما روزي كه نه مي گوييد ، بايد بدانيد كه بايد نه بگوييد و مي توانيد پاي نه گفتن خود بايستيد . يعني اگر من بدانم وقتي به فرزندم نه مي گويم ، او شروع مي كند به جيغ زدن و چون مهمان دارم و يا وسط خيابان هستم ، من تسليم مي شوم . همون اول بهتر است كار بد را براي او بكنم و خودم را خلاص كنم تا اينكه بذارم ان جيغ خود را بزند و بعد من تسليم او بشوم .چون در اينگونه موارد ان چيزي كه تشويق مي شود ، تقويت مي شود اين است كه هر وقت با مساله و مشكلي روبرو شدي ، يا در ارتباط با پدر و مادر ، چون برخي اوقات فرزند ها اين كار را فقط با پدر و مادر مي كنند ، جيغ بزن ، داد بزن ، يعني من حربه اي كه در اختيارم قرار مي گيرد اين جيغ و داد زدن است . يعني بداموزي از اينجاست . پدر و مادر متاسفانه به دليل كم داني ، اخلاق و رفتار بد را در فرزند خود مي كارند و ان را در وجود انها مي گذارند . قائده مشخصي وجود دارد . من تا انجايي كه ممكن است به فرزندم نه نمي گويم . من هزاران هزار موردي را كه دوست نداشتم ، درست نمي دانسته ام را ، گذاشتم فرزندانم انجام بدهند .

پس اول من تا انجايي كه ممكن است نه نمي گويم . انجايي كه بايد نه بگويم ، من پاي ان مي ايستم . بنابراين ماجراي لوس كردن مطرح نيست من پاي ان مي ايستم ، ولي بايد پيش بيني من درست باشد . اگر در مهماني جيغ زدن او توجه بقيه را جلب مي كند ، من ناچار بايد با او كنار ببايم . من قرار نيست انجا بخواهم با او مخالف كنم ، من هر چيزي گفت انجام مي دهم ، من خودم داوطلبانه به او مي دهم براي اينكه جنگي راه نيفتد . براي اينكه بازنده من و او نباشيم .روزي كه شما به من مي گوييد اين فرزند جيغ مي زند ، بعلاوه برخي از بچه ها هستند دير زبان باز مي كنند ، مشكل براي بيان خودشان دارند ، ما براي انها حرف مي زنيم ، فرزند به اين نتيجه مي رسدكه زبان را بلد نيست بنابراين از حربه اي استفاده ميكنه كه جيغ است . همان طوري كه بسياري از ادما وقتي بحث مي كنند ، وقتي پاسخي ندارند ناسزا مي گويند و پرخاش مي كنند . تفاوتي ندارند .در اين حقيقت من مي بينم از اين راه به هدفم نمي رسم ، مي روم سراغ حربه ي ديگري كه در اختيار من است يا با برخي افراد وقتي بحث مي كنيد كه به جايي مي رسد كه مشكل پيدا مي كنند ، گريه مي كنند . پس بنابراين مشكلي كه انها پيدا مي كنند مساله برخورد با شماست و حالا رفتن سراغ راهي كه براي انها مانده است . بنابراين عادي است . به چه صورتي مي توان با جيغ زدن فرزند برخورد كرد ؟ مي توان با او صحبت كرد كه عزيزم اگه چيزي مي خواهي به ما بگو و از اين به بعد به شما مي گوييم اگر جيغ بزني هيچ اعتنايي به شما نمي كنيم . يكي از بهترين كارها بي اعتنايي است .ولي بايد مطمئن باشيد بيخودي و بي جهت نه نمي گوييد .براي اينكه اگر شما بيشتر اوقات به او اگر مي دانيد و درست است ، يا تا حدودي درست است مي توانيد به او اعلان كنيد ولي بايد پاي ان بايستيد شما اگر يكماه بي اعتنا نسبت به جيغ او باشيد ، بي اعتنا يعني اينكه اصلا نمي فهمم ، نه اينكه بهش بگوييد چرا جيغ مي زني ؟ يعني اصلا براي شما مهم نيست .روزي كه بي اعتنا باشيد همه ي مطالعات مي دهد در مواردي كه انجام يه كار ضرر و خطر خاصي را موجب نمي شود . بي اعتنايي كامل نه اينكه ده دفعه بي اعتنا باشيد يك دفعه اعتنا كنيد . بي اعتنايي كامل . مثل اينكه اصلا چيزي نمي شنويم .يعني اين تنها كاري است كه مي شود اخلاق و رفتار بد كودك را در اين گونه موارد از او گرفت .بي اعتنايي كامل . يعني هر چه جيغ مي زند مثل اينكه اصلا جيغ نمي زند. اصلا مي توانيد به او نگاه كنيد كه اصلا من نمي فهمم ، هيچ با او بحث نمي كنيد .حرف نمي زنيد حتي بدن شما نشان نمي دهد كه فرزند شما جيغ مي زند . هر وقت به اينجا رسيديد مي تونيد اين رفتار را از او بگيريد و بعد وقتي مي بينيد با ديگران وقتي بازي مي كند و مساله افرين مي شود در ايامي كه مي خواهيد رفتارش را درست بكنيد ، پهلوي اين و ان او را نبريد نگذاريد به جايي برود كه با جيغ زدنش پاداش از ديگران بگيرد و فكر كند خب اين تنها راهي است كه من بعضي از اوقات مي توانم به هدفم برسم . هر فردي كه فكر بكند از راهي ، گريه كردن، جيغ زدن ، ناسزا ، تهديد ، تنبيه ، قهر ، مي تواند به اهدفاش برسد ، معلوم است كه از اين ها استفاده مي كند .چه كسي در جهان است كه اين كار را نمي كند . شما از انسان ها گرفته تا كشورها ، از اين سيستم استفاده مي كنند تا به اهداف خود برسند .

دكتر فرهنگ هلاكويي / برگرفته شده از گفتگوها ، در برنامه هاي تلويزيوني