قهر کردن

قهر یکی از انواع مرموز پیچیده ی غالب اوقات بدجنس گرایانه ای است که بعنوان ۹ تا از بازیهای بد زندگی برای تخریب زندگی شناخته شده است و نوعی از خشم و عصبانیت است .

پاسخ

مامانی	ارسال پاسخ : 1392/1/28 - 0:07 | انتخاب بهترین پاسخ
	اتفاقا پسر دو ساله ام جدیدا میره تو اتاقش و در رو میبنده ومنتطره برم نازش و بکشم. به نظرم اگه اشتباهی کرده که قابل گذشت نیست باید به حال خودش باشه ولی برای اتفاقات کوچیک باید نازش رو کشید... بچه ها ایینه خودمون هستن واین کار رو هم از ما یا از دور و بری هامون یاد گرفتن

قهر یکی از انواع مرموز پیچیده ی غالب اوقات بدجنس گرایانه ای است که بعنوان ۹ تا از بازیهای بد زندگی برای تخریب زندگی شناخته شده است و نوعی از خشم و عصبانیت است .
قهر با این منطق همراه است که من چون کاری نمی کنم پس گناهی هم مرتکب نشده ام و این در حالی است که اگر شما به فرزندتان غذا و دارو ندهید شما را به زندان می برند . مثلا شما اگر در مهمانی به کسی سلام کردید و او جواب نداد ، او می تواند بگوید من که کاری نکردم ولی این نوعی خشم و عصبانیت است و به دیگران این فرصت را می دهد که چند جور متفاوت در این مورد فکر بکند و قضاوت بکنند .

بنابراین اینکه من هیچ کاری نکرده ام یا حرفی نزده ام دلیلی بر اینکه من عیب و ایرادی ندارم یا کار بدی نکردم نخواهد بود . غالب اوقات به این برمی گردد که ، بدلیل خشم و عصبانیت ، نوعی کنترل ، و از جانب دیگر احساس اینکه ، من یک چیزی را تمام و کمال می خواهم است .
ولی اگر به پایه های موضوع نگاه کنید بسیاری از اوقات معنای این کار این است که من از طریق رنج دادن ظاهری خودم می خواهم به شما رنج بدهم بدون اینکه مسئولیت داشته باشم به عبارتی کسانی را که مدعی دوستی با من هستند را از این طریق رنج می دهم .

ما زمانی که به این دنیا می اییم با دو چیز روبرو هستیم : یکی درد و دیگری لذت و رابطه برای ما دو تا معنا دارد . رابطه ای که لذت بخش و شادی افرین است و دیگری رابطه ای که درداور و رنج اور است و بدلیل امکاناتی که پدر و مادر دارند و مهربانی یا نامهربانی انها می توانیم در رابطه هایمان وارد مرحله دوستی و محبت بشویم یا متاسفانه برخی از اوقات بدلیل شرایط و باورها و اعتقادات و نظر پدر و مادر در مورد پرورش تعلیم و تربیت و یا حوادث پیرامون ما که برخی از اوقات می تواند فیزیکی باشد مانند زمانی که سردرد یا دل درد داریم ، من به این نتیجه می رسم که رابطه یک جنگ و جدال است و پشت این ماجرا بجای اینکه مهر و محبت باشد ، کینه و تنفر نشسته است .

اما کینه و تنفر را نمی توان نشان داد چون که انسان اسیب می بیند چون شما نمی توانید به دیگران حمله کنید چون انها هم به شما اسیب می زنند . در نتیجه من حالا کینه جویی و بدجنسی می کنم یا علیه کسی حرف می زنم و جایی هم که توان ان را داشته باشم دیگری را اذیت و ازار می دهم و این مورد نیز با مشکلاتی همراه است پس من از یک مکانیزم دیگری استفاده می کنم که قهر است ، یعنی خودم را کمی رنج می دهم تا دیگرانی که مدعی دوستی با من هستند هم رنج ببرند . در واقع ته وجود ما خشم و کینه و تنفر نشسته است . روزی که از راه قهر که کمترین هزینه را دارد اما بیشترین اسیب را دارد و طرف مقابل را از پا در می اورد و به التماس وادار می کند استفاده نتواند بکند حال شروع به پرخاش گری می کند و نوعی دیگری از رفتار را نشان می دهد و اگر ان هم موثر واقع نشد حال برخورد فیزیکی می کند تا بتواند درد را به گونه ای که می خواهد به شما وارد کنید .

من در کودکی هنگامی که قهر می کردم همه را به زانو در اورده و به التماس وادار می کردم یا من می خواهم میزان رنج شما و هم بعدا بطور مثال ، علاقه یا احتیاج شما را نسبت به خودم اندازه بگیرم .این بازی زشت و خطرناکی است ، بازی ای که از سلامت روانی بهره ای ندارد ، در زیر ان احساس بدی وجود دارد که تو بد هستی و من بد هستم و در اخر رابطه بد است . هدف برنده شدن در بازی ای است که بدون اینکه چیزی را هزینه کرده باشیم و البته مطالبی دیگری را هم دارد .

قهر نوعی از خشم و عصبانیت فریبکارانه است که از کودکی اموخته شده است ، احساس خواستنی و دوست داشتنی بودن در ان نیست و وسیله ای جهت کنترل است . به همین جهت است که افراد باید بدانند از طریق کاری نکردن ، بیگناه یا کم گناه نیستند بلکه گناه انها غالب اوقات بیش از کسی است که بخاطر نارضایتی یا ناراحتی یا هر چیز دیگری ، درست یا غلط فریاد می زند و اعتراض می کند و حرف می زند .

دکتر هلاکویی / برگرفته شده از گفتگوها در برنامه‌های تلویزیونی