خود شیفتگی در کودک انسانی

موضوع اصلی و اساسی بین دو تا 4 سالگی موضوع خود مداری و خود محوری و خود شیفتگی کودک است.

موضوع اصلی و اساسی بین دو تا 4 سالگی موضوع خود مداری و خود محوری و خود شیفتگی کودک است.کودک در این سنین تصور میکند که تنها موجود مهم جهان است و جهان به نوعی در خدمت و اختیار اوست .از نظر یک کودک سه ساله خورشید به این دلیل از مشرق به مغرب میرود که بتواند او را تماشا کند.از نظر او آنچه در جهان اتفاق می افته نتیجه خواسته من است یعنی با خودش میگه چون من خواستم بازی کنم همه بازی میکنند یا چون من خواستم در خانه بمانم بقیه هم در خانه میمانند.به همین دلیل اتفاقات اطراف خودش را به خودش مرتبط میکند مثلا اگر پدر بزرگ او فوت کند او فکر میکنه چون من کار بدی کردم و من اونها رو دوست نداشتم اونها منو ترک کردند و یا اگر پدر و مادر سر مساله کودک دعواشون بشه اون فکر میکنه مقصر و مسبب اصلی منم و حتی اگر پدر و مادر طلاق بگیرند اون خودشو مسوول اصلی میدونه.یعنی بچه ها در این سن و سال خودشونو مسوول و مقصر همه چیز میدونند حتی اگر تلویزیون یا ماشین خراب بشه فکر میکنند تقصیر اونها بوده .با این نوع خودخواهی و خودمحوری به اینجا میرسند که درسته اونها جزئی از کل این جهانند ولی مهمترین قسمت این کل و یا مرکز این کل و یا مالک کل جهان هستند لذا نگاه کودک در این سنین مگر اون زمانیکه برایش فایده داشته باشه  بدینصورت است که برای هیچ کس  ارزش و اعتباری قائل نیست .خودش رو اساس خلقت میدونه و به همین دلیل تحمل خواهر برادر کوچکشو نداره و انتظار داره همه مطابق میل و خواسته او حرکت کنند و به همین دلیل است که مرتب از کلمه "چرا " استفاده میکنه و این کلمه چرا در بیشتر موارد بدین جهت است که چرا جهان به میل و خواسته من نیست.

 از سخنان دکتر هلاکویی