بریدن بند ناف روانی فرزندان بین 8 تا 12 سالگی

کودک تا قبل از 7 سالگی چون گرفتاری خودمداری و خودمحوری است تفاوتی بین خودش و دیگری نمیذاره لذا تو روابطش یا از سر اطاعت و احترام برمیاد یا در چارچوب جنگ و دشمنی میره... اما بعد از این سن بین خودش و دیگران تفاوتی میگذاره و رفتار و گفتار دیگران را متفاوت از خودش میبینه و چون خودش رو از دیگران جدا میکنه مایل هست دیگران هم از او فاصله بگیرند و لذا در همینجاست که با موضوع فاصله گرفتن از پدر و مادر مسئله و مشکل پیدا میکنه....

سپیده عزیز برامون نظر داده:به نظر من بچه ها چه بخواهیم و چه نخواهیم وابستگی بوجود می یاد و فکر کنم تا 15 سالگی هم ادامه داده باشه. البته قطعا نمی دونم و تو یه کتاب خودندم. راستش برای کسی مثل من که بیشتر وقتا من و دخترم تو خونه هستیم و اکثرا تنهاییم حق می دم که بهم وابسته بشه. من خودمم به خانوادم خیلی وابسته بودم ولی الان نه.
http://koodakeman91.niniweblog.com/

مامان آبتین نوشته :
من از بدو تولد پسرم تا الان سعی کردم تا وابستگی به معنای ضربه زننده و عدم استقلال براش پیش نیاد وقطعا آینده ش هم به امید خدا در این مورد روشنه !
سوال شما جای تامل و تشکر داره چون اگه مردم ما فرزندانشون و خصوصا پسرها رو وابسته بار نمی آوردن این همه زندگیها بامشکل مواجه نبود و اختلافات خانوادگی وجود نداشت مثل ارتباط وحشتناک عروس و خانواده شوهر توی جامعه ما!
اگه زنان یک اجتماع همت کنن حتما آرمانشهر خواهیم داشت

http://abtinjan.niniweblog.com/

شیمای عزیز نوشته :من وابستگی فرزندم به من رو تا حدی دوست دارم،البته رووش نمیشه اسم وابستگی گذاشت...
فکر میکنم از سه سالگی به بعد باید این وابستگی رو از بین برد...
مثل ثبت نام در کلاسهای مهدکودک مورد تائید...
کلاسهای آموزشی و...