گسترش فرهنگ صلح

در شرایط ایده ال بچه ها از والدین یاد می گیرند که چقدر تلویزیون تماشا کنند. مهمترین نکته برای والد اینستکه هرگز بچه را با تلویزیون تنها رها نکنند، حتی وقتی که برنامه بچه ها پخش می شود هم کودکان نباید تنها باشند ، زیرا در حال دیدن برنامه باید کودک امکان این را داشته باشد که با والدین در مورد برنامه ای که پخش میشود گفتگو کند

در مورد میزان تماشا کردن برنامه های تلویزیون متخصصین معتقدند که کودکان زیر شش سال نباید هر دفعه بیشتر از نیم ساعت اجازه دیدن برنامه تلویزیون را داشته باشند و برای بچه های دبستانی 30 تا 60 دقیقه در روزهای مدرسه یعنی وسط هفته مناسب می باشد
بهترین روش اینستکه والدین یکروز آخر هفته را با بچه ها بدون برنامه تلویزیونی بگذرانند تا آنها فرصتی برای حرف زدن با هم را داشته باشند والدین نباید کودکان را مجبور به دیدن اخبار روز یا گزارشهای متفاوت کنند، ولی اگر کودک خودش به دیدن این برنامه ها علاقه نشان دهد اشکالی ندارد، مهم اینستکه کودک فرصتی داشته باشد و با والدین در مورد آنچه که می بیند حرف بزند، ولی اگر کودک دروسط برنامه می خواهد اطاق را ترک کند والدین باید او را راحت بگذارند و نباید کودک را هرگز وادار به دیدن برنامه ای کنند که او مایل به دیدن آن نیست
سکوت والدین بزرگترین صدمه را به کودکان می زند . خشونت در تلویزیون خشونت علیه بچه هاست . محققین وسایل ارتباط جمعی وپزشکان دائم اخطار می کنند که خشونت . سکس .وحشیگری وگزارشهای واقعی فجیح در تلویزیون باعث آسیبهای روانی می شوند . دراین قضیه مقصر کیست وچه کمکهائی برای بچه ها ووالدین وجود دارد پاسخ به این سئوال را پروفسور ورنر گلوگر (1) متخصص آموزش وپرورش که محقق وسایل ارتباط جمعی از دانشگاه اوگزبورگ آلمان است در کتابی بنام" وسایل ارتباط جمعی جدید دوران کودکی را تغییر می دهند" داده است او معتقد است که فیلمها احساس کودکان را نشان می دهند ، این حالت خصوصاً در مورد کودکانی که بیشتر تنها هستند صدق می کند . بچه ها در بین شخصیتهای فیلم وصحنه های آن کمبود های خود را می یابند وخود را جای شخصیتهای فیلم می گذارند. ظاهراً ایرادی ندارد اگر کودکی خودش را بجای یک قهرمان تصور کند، ولی چونکه قهرمان مورد نظر الگوی او می شود کلاً بر روی زندگی آینده ونحوه فکر وهدف او اثر می گذارد.
وقتیکه کودک از دنیای واقعی خارج شود مسلماً برای او حد ومرزی وجود ندارد وتا چه حدودی در این دنیای غیر واقعی جلو برود وخارج از صحنه فیلم ساعتها خودش را با شخصیتهای خیالی سرگرم کند ، در واقع کودک تلویزیون نگاه نمی کند ولی هنوز به دنیای واقعی بر نگشته وهر چه که بیشتر با این شخصیتها ی تلویزیونی بازی کند بیشتر از دنیای واقعی دور می شود واین حالت بیشتر در مورد پسر ها صدق می کند تا دختر ها .
علت هم اینستکه اکثر قهرمانانی که نشان داده می شوند مر دهستند و خیلی بندرت از زنان برای شخصیتهای جنگجو استفاده می شود . و ضمنا ً دختر ها از خشونت خوششان نمی آید وفیلمهای خشونت آمیز را رد می کنند آنها مایلند بیشتر فیلمهای رومانتیک وخانوادگی را تماشاکنند. .
بچه هائی که بیشتر از 30 ساعت در هفته تلویزیون تماشا می کنند مجبورند در این مدت آرام بنشینند که این مسلماً یک وضع غیر عادی برای کودکان است که معمولاً باید در حرکت وبازی باشند و همین عدم تحرک باعث بروز رفتار عصبی در کودکان می شود.
نشستن طولانی نه تنها باعث تغییرات رفتاری بلکه به دستگاههای تحرکی آنها هم آسیب می رساند . پزشکان داخلی معتقدند این عدم تحرک عامل بعضی از بیماریهای داخلی ویبوست می شود و همچنین باعث ضعیف شدن چشمها می گردد، اکثر این کودکان شکایت دارند که عضلات چشمشان درد می کند که البته بعلت خیره شدن آنها به تلویزیون می باشد.تحقیقات نشان داده که این کودکان در خواندن اشکال دارند و واکنشهای حرکتی آنها آرام می شود ، مثلاً در دوچرخه سواری
محدودیت دارند ونمی توانند طولانی دوچرخه سواری کنند به عقیده پروفسور ورنر گلوگر دیدن اخبار وگزارشهای واقعی اصلاً برای کودکان مناسب نیست چون در این مواقع دوربینها مستقیماً در تصادفات مجروهان را در حالیکه خون آلود هستند نشان می دهند و این در بچه ها ترس بوجود می آورد که این نگرانی وترس بیشتر از توانائی احساسی آنها می باشد.
در این هنگام والدین باید سعی کنند با بچه ها صحبت کنند و هرگز در این مواقع سکوت نکنند وحتماً در طول برنامه موقعیت را برای فرزندشان توضیح بدهند.اگر تلویزیون رابدون توضیح خاموش کنند کنجکاوی بچه تحریک می شود .اصل قضیه اینستکه والدین موقعیت را برای فرزندشان روشن کنند واینکه با دیدن چنین صحنه هائی ترس در او بوجود می آید واو نمی تواند درست بخوابد وروز بعد تمرکز حواس ندارد . خیلی مهم است که خشونت نشان داده شده مورد سئوال قرار گیرد زیرا اگر در مورد آن بحث نشود کودک فکر می کند که این خشونت از نظر والدین مورد تائید است بنابراین کودک بمرور زمان این خشونت را می پذیرد . بزرگتر ها در اثر تجربیاتی که دارند کمتر تحت تاثیر قرار می گیرند ولی بچه ها بعلت نداشتن تجربه خیلی تحت تاثیر قرار می گیرند، بنابراین بهتر است صحنه هائی مثل جنگ وتصادفات فجیح رابرای کودکان مثل قصه توضیح داد، این عمل تا حدود زیادی ترس کودکان را کاهش می دهد . در مورد اینکه چرا کودکان تحت تاثیر فیلمهای تلویزیونی خشن قرار می گیرند ؟ پاسخ اینستکه در خانواده هائی که خصوصاً بچه ها دچار اشکال رفتاری هستند خشونت را وسیله ای برای موفقیت می شناسند وعلت آن اینستکه حتی قهرمانان خوب فیلمها هم عاقبت با خشونت موفق می شوند وکودکان هم آنرا بمرور باور می کنند و علت آن اینستکه تصاویر اثر خیلی بیشتری از سخن دارند وبخاطر همین همیشه فیلمها بعنوان واقعیت پذیرفته می شوند . در مورد چگونگی از بین بردن اثر تلویزیون پروفسور ورنر گلوگر می گوید:
" والدین باید وسایل بازی فرزندشان را با دقت انتخاب کنند و از خرید عروسکهای مربوط به فیلمها خودداری کنند . وسایل بازی باید طوری انتخاب شوند که کودک از تخیلات خودش استفاده کند ، نه آنچه که در فیلم دیده است ." بنا بنظر متخصصین تعلیم و تربیت بهتر است که کلاً تلویزیون را از زندگی حذف کنید تا کودکان خلاقیت بیابند و استعدادهایشان درست رشد کند . درصورتیکه قادر نیستید چنین قدمی را بردارید دیدن تلویزیون را به حداقل30تا 60 دقیقه در روز برسانید برنامه را با دقت وذکاوت انتخاب کنید، وهمیشه خودتان در محل حضور داشته باشید