کودک درون

به صورت نوزادی آسب‌پذیر به دنیا می‌آییم:
ناتوان و یکسر متکی به بزرگسالان تا نیازهای‌مان را برآورند...

در نتیجه، هم از نظر جسمی و هم از نظر عاطفی،
باید مورد مراقبت و حمایت و محبت قرار گیریم.
و اگرچه جسما رشد می‌کنیم و بزرگ می‌شویم،
آن موجود کوچک ِ حساس و شکننده‌ی درونی هرگز ناپدید نمی‌شود.
بلکه در نهان -و در انتظار- به زندگی‌اش ادامه می‌دهد تا دیگربار او را بازیابیم.
این جنبه‌ی بسیار حساس و شکننده‌ی کودک‌درون را "کودک‌آسیب‌پذیر" می‌نامیم.
باید در نظر داشت که "کودک آسیب‌پذیر درون" فقط یکی از جنبه‌های کودک‌درون است.