اعتیاد به فکر

ما یک کارگاه ذهن داریم که قرار است موضوعها بیایند و مسیر خود را تا به آخر طی کنند. مانند ساخت اتومبیل که می بایست تمامی ابزارهای لازم را جمع کنیم تا آنها را به مرحله ای برسانیم که اتومبیل را داشته باشیم.

اعتیاد به فکر

ما یک کارگاه ذهن داریم که قرار است موضوعها بیایند و مسیر خود را تا به آخر طی کنند. مانند ساخت اتومبیل که می بایست تمامی ابزارهای لازم را جمع کنیم تا آنها را به مرحله ای برسانیم که اتومبیل را داشته باشیم.

وقتی صحبت از اعتیاد به فکرمی شود یعنی در منطقه ای موضوع می ایستد و می چرخد و اصلأ رو به جلو نمی رود و بی دلیل همانجا موضوعها می مانند و می چرخند. بعد از مدتی به این کار عادت می کنیم و به آن اعتیاد پیدا می کنیم؛ به طوریکه، در دنیای ذهن و خیال دائمأ در حال چرخیدن دور موضوعها هستیم. مانند چرخیدن با اتومبیل در مکانی بدون اینکه به مقصدی برسیم.

اعتیاد به فکر اشتیاقی است که برای رفتن سراغ موضوعها در ذهن داریم. معنای دیگر آن این است که چیزی به نام فکر کردن نیست چون فکر کردن حرکت کردن از یک معلوم برای رسیدن به یک مجهول است و خیلی هم کم اتفاق می افتد. آدمهایی وجود دارند که شبی دو ساعت هم فکر کرده اند ولی دو دقیقه هم فکر نکرده اند چرا که اصلأ در آن فکری نبوده بلکه خیال بوده است.

همانطور که گفته شد اعتیاد به فکر یعنی چرخیدن. البته گاهی از اوقات به دلیل اضطراب و استرس مغز موجب این چرخش می شود. ولی در برخی از اوقات هم این چرخش ناشی از عادت است. اعتیاد به فکر درست مانند فیلمی است که بارها و بارها تماشا می کنیم.

صرف نظر از عامل اضطراب و وسواس، در برخی از اوقات اعتیاد به فکر فرار از واقعیت و فرار از کار خوب و درست است.

زندگی را باید آنقدر با کارهای خوب پر کرد که وقتی برای فکرهای بد و غلط نداشته باشیم. به همین جهت است که ماجرای اعتیاد به فکر ناشی از آدم بیکار است و اگر ما زندگی مان را با کار خوب پر کنیم وقت برای کار بد و فکر بد باقی نمی ماند.

حتی وقتی به چیزهای خوب گذشته مراجعه می کنیم اگر بیش از چند دقیقه ای کوتاه مدت باشد باز فرار از یک واقعیت سخت و تلخ دنیای امروز خواهد بود. انسان سالم در حال زندگی می کند و غذای یک هفته قبلش را نه می خورد و نه احتمالأ درباره اش صحبت می کند برای اینکه مشکل گرسنگی را حل نمی کند. باید توجه داشت دومین اعتیاد خوردن و سومی اعتیاد به مواد مخدر است. بنابراین صرف وقت و نیرو و انرژیی است که ما سر افکار و تخیلات بدون فایده و غیر ضروری می گذاریم و ما را از کار مفید و مؤثر باز می دارد و هم اینکه به ذهنمان آسیب می زنیم.

” دكتر هلاكويي