مستقل خوابیدن کودک
بهترین زمان برای مستقل خوابیدن کودک از مادر همان بدو تولد است....
بهترین زمان برای مستقل خوابیدن کودک از مادر همان بدو تولد است.
معمولا بهتر است از همان بدو تولد کودک را جدا از خود خوابانده تا پس از 2 سالگی براحتی بتوانیم اتاق وی را از اتاق والدین جدا کنیم. معمولا بهتر است از همان ابتدای تولد کودک را در تختی که دارای حفاظ بوده و از چهار طرف بسته است خوابانده و مکان مناسبی برای خواب او تعیین کرده و هر زمان که کودک برای شیر خوردن از خواب بیدار شد کودک را از تخت خارج و به او شیر دهید و مجدد در تختخوابش بخوابانید.
کودکانی که زیاد ناسازگار نیستند معمولا به این روش عادت کرده و در ابتدا با توجه به کوچک بودن حجم معده نوزاد نیاز است هر 3 ساعت یکبار شیر بخورد، به تدریج که جحم معده بزرگتر و خواب کودک تنظیم شد، بسیاری از کودکان حداقل 5 الی 6 ساعت را در شب براحتی می خوابند. اکثر مادران به خصوص در چند ماه نخست تولد برای اطمینان خاطر از وضعیت کودک ترجیح می دهند در کنار او بخوابند تا از شرایط مختلف کودک آگاه باشند ولی به نظر می رسد به خصوص بعد از یک سالگی این اطمینان خاطر وجود دارد و حالا باید بگذارند تا کودک تنها بخوابند ولی هر زمان که کودک بیدار شد گریه کرد سراغ او بروند
بیقراری کودک در خواب الزاما برای تغذیه از شیر مادر نیست چنانچه می خواهیم کودکان بزرگتر عادت شیرخواری را در ساعات میانی شب ترک کنند بهتر است مادر بلافاصله که کودک شروع به بی قراری کرد سراغ او نرود بسیاری از کودکان برای لحظاتی از خواب بیدار شده ،گریه کرده و مجدد به خواب می روند البته باید در نظر داشت که همیشه کار ها به همین راحتی نیست و مدیریت خواب و تغذیه برخی کودکان نیاز به زمان بیشتر و شکیبایی والدین و ترفندهای خاص دارد. چنانچه والدین به هر دلیل موفق به جدا خواباندن کودک از خود نشدند باید هرچه زودتر اقدام کنند، آنها می توانند با تعریف قصه و یا خواندن کتاب داستان کودک را خوابانده و سپس اتاق وی را ترک کنند ولی اجازه ندهند که کودک در اتاق آنها بخوابد به نظر می رسد روند اضطراب و جدایی کودک پس از 2 سالگی رو به کاهش باشد و بدیهی است که برای همکاری کودک حتما باید تشویق متناسب با سن انجام شود. البته نباید فراموش کنیم که به کودک دروغ نگییم به طور مثال قبل از اینکه او بخوابد به او نگوییم تا صبح كنار او می خوابیم بلكه با صداقت بگوییم: من اینجا كنار تو هستم تا بخوابی و هر موقع كه خوابیدی من به اتاق خودم می روم و هر زمان كه بیدار شدی و نیاز به من داشتی بلافاصله به پیش تو می آیم.اگر كودك به هر دلیلی نپذیرفت كه جدا از مادر بخوابد و دچار بیقراری شد و والدین احساس ناتوانی در كنترل اوضاع پیش آمده را داشتند حتما باید نظر كارشناسان را جویا شوند گاهی نیز صحبت با سایر والدین و استفاده از تجربیات آنها در این زمینه می تواند بسیار موثر باشد.
بهتر است محیطی آرام برای خواب كودك فراهم كنید بهتر است این كار از همان ابتدا انجام شود زیرا شروع این وابستگی و ادامه آن در سال های بعدی، كودك را در آینده دچار استرس می كند پس بهتر است برای تشویق كودك به خوابیدن در اتاق جداگانه برای او جایزه ای در نظر بگیریم، به هر حال جدایی از والدین در دوره های مختلف زندگی اجتناب ناپذیر است و در صورتی فرد موفق می شود كه از كودكی به این جدایی نسبی عادت كرده باشد.
بهتراست محیطی آرام برای خواب كودك فراهم كنید بعضی از مادران كودك را از ابتدا به خوابیدن در محیطی آرام و برخی دیگر از همان ابتدا كودك را به خوابی آرام حتی در محیطی شلوغ عادت می دهند، به نظر می رسد خواب كودكان بیشتر به حالات سرشتی آنها بستگی دارد، برخی كودكان راحت می خوابند و زمان بیشتری را در خواب هستند و سرو صداهای معمول محیط باعث بیدار شدن آنها از خواب نمی شود و اگر هم بیدار شوند مجدد به خواب می روند ولی برخی دیگر از كودكان كه ما از آنها با عنوان كودكان دشوار یاد می كنیم دیر می خوابند، بدخواب و یا كم خواب هستند و با كوچك ترین صدایی از خواب بیدار می شوند و پس از بیدار شدن كودك، مادر تلاش بسیاری می كند تا مجدد كودك را بخواباند.بدیهی است مادر پس از مدتی به این نتیجه می رسد كه باید محیطی آرام به منظور داشتن یك خواب راحت برای كودك فراهم كند. در مورد سایر كودكان نیز به نظر میرسد خواباندن در یك محیط معمولی نه خیلی ساكت و تاریك و نه خیلی شلوغ و نورانی می تواند كمك كند تا كودك به این وضعیت عادت كرده و راحت بخوابد.
ممکن است کودک برای جدا خوابیدن از مادر مقاومت نشان دهد: بهتر است از ابتدا کودک را در تخت جداگانه ولی در اتاق مادر خواباند و پس از2 سالگی اتاق وی را برای خوابیدن از اتاق والدین جدا کنیم. معمولا کودک در مقابل این عمل ،ازخود مقاومت نشان داد و نخواهد پذیرفت که جدا از مادر در اتاق دیگری بخوابد ، که در این صورت ما می توانیم با استفاده از روش های مختلف وی را آرام کرده و قانع به انجام این کار کنیم . مادر می تواند با گفتن قصه برای کودک و یا گفتن جملاتی آرامبخش نظیر عزیزم ما اینجا در کنار تو هستیم تا تو بخوابی و بعد ازاینکه خوابیدی اتاق تو را ترک می کنیم و مجددا که بیدار شدی به پیش تو می آییم کودک را در بهتر خوابیدن همراهی کند. بعضی از والدین کودکان خود را تاریکی ترسانده و باعث می شوند تا کودک اعتماد به نفس کافی برای تنها خوابیدن را نداشته باشد که این کار نه تنها می تواند به اعمال کودک در دوران کودکی ضربه وارد کند بلکه برای وی در آینده نیز خطرناک است.برای خوابیدن درهمه سنین نیاز به محیطی آرام و تاریک است زیرا در این حالت بدن می تواند از نظر روحی و روانی حداکثر استراحت را داشته باشد، سر و صدای محیط موجب از هم گسیختگی درخواب و احساس خستگی درطول روز می شود.
نور همچنین موجب میشود که برخی از هورمون ها که درطول شب و تاریکی می توانند در بدن تاثیر داشته باشند به میزان لازم ترشح نشوند و با توجه به اینکه هورمون رشد که در دوران کودکی اهمیت زیادی دارد هنگام خواب شبانه به میزان کافی ترشح می شود لازم است که محیط خواب تاریک و آرام باشد.
معمولا بهتر است از همان بدو تولد کودک را جدا از خود خوابانده تا پس از 2 سالگی براحتی بتوانیم اتاق وی را از اتاق والدین جدا کنیم. معمولا بهتر است از همان ابتدای تولد کودک را در تختی که دارای حفاظ بوده و از چهار طرف بسته است خوابانده و مکان مناسبی برای خواب او تعیین کرده و هر زمان که کودک برای شیر خوردن از خواب بیدار شد کودک را از تخت خارج و به او شیر دهید و مجدد در تختخوابش بخوابانید.
کودکانی که زیاد ناسازگار نیستند معمولا به این روش عادت کرده و در ابتدا با توجه به کوچک بودن حجم معده نوزاد نیاز است هر 3 ساعت یکبار شیر بخورد، به تدریج که جحم معده بزرگتر و خواب کودک تنظیم شد، بسیاری از کودکان حداقل 5 الی 6 ساعت را در شب براحتی می خوابند. اکثر مادران به خصوص در چند ماه نخست تولد برای اطمینان خاطر از وضعیت کودک ترجیح می دهند در کنار او بخوابند تا از شرایط مختلف کودک آگاه باشند ولی به نظر می رسد به خصوص بعد از یک سالگی این اطمینان خاطر وجود دارد و حالا باید بگذارند تا کودک تنها بخوابند ولی هر زمان که کودک بیدار شد گریه کرد سراغ او بروند
بیقراری کودک در خواب الزاما برای تغذیه از شیر مادر نیست چنانچه می خواهیم کودکان بزرگتر عادت شیرخواری را در ساعات میانی شب ترک کنند بهتر است مادر بلافاصله که کودک شروع به بی قراری کرد سراغ او نرود بسیاری از کودکان برای لحظاتی از خواب بیدار شده ،گریه کرده و مجدد به خواب می روند البته باید در نظر داشت که همیشه کار ها به همین راحتی نیست و مدیریت خواب و تغذیه برخی کودکان نیاز به زمان بیشتر و شکیبایی والدین و ترفندهای خاص دارد. چنانچه والدین به هر دلیل موفق به جدا خواباندن کودک از خود نشدند باید هرچه زودتر اقدام کنند، آنها می توانند با تعریف قصه و یا خواندن کتاب داستان کودک را خوابانده و سپس اتاق وی را ترک کنند ولی اجازه ندهند که کودک در اتاق آنها بخوابد به نظر می رسد روند اضطراب و جدایی کودک پس از 2 سالگی رو به کاهش باشد و بدیهی است که برای همکاری کودک حتما باید تشویق متناسب با سن انجام شود. البته نباید فراموش کنیم که به کودک دروغ نگییم به طور مثال قبل از اینکه او بخوابد به او نگوییم تا صبح كنار او می خوابیم بلكه با صداقت بگوییم: من اینجا كنار تو هستم تا بخوابی و هر موقع كه خوابیدی من به اتاق خودم می روم و هر زمان كه بیدار شدی و نیاز به من داشتی بلافاصله به پیش تو می آیم.اگر كودك به هر دلیلی نپذیرفت كه جدا از مادر بخوابد و دچار بیقراری شد و والدین احساس ناتوانی در كنترل اوضاع پیش آمده را داشتند حتما باید نظر كارشناسان را جویا شوند گاهی نیز صحبت با سایر والدین و استفاده از تجربیات آنها در این زمینه می تواند بسیار موثر باشد.
بهتر است محیطی آرام برای خواب كودك فراهم كنید بهتر است این كار از همان ابتدا انجام شود زیرا شروع این وابستگی و ادامه آن در سال های بعدی، كودك را در آینده دچار استرس می كند پس بهتر است برای تشویق كودك به خوابیدن در اتاق جداگانه برای او جایزه ای در نظر بگیریم، به هر حال جدایی از والدین در دوره های مختلف زندگی اجتناب ناپذیر است و در صورتی فرد موفق می شود كه از كودكی به این جدایی نسبی عادت كرده باشد.
بهتراست محیطی آرام برای خواب كودك فراهم كنید بعضی از مادران كودك را از ابتدا به خوابیدن در محیطی آرام و برخی دیگر از همان ابتدا كودك را به خوابی آرام حتی در محیطی شلوغ عادت می دهند، به نظر می رسد خواب كودكان بیشتر به حالات سرشتی آنها بستگی دارد، برخی كودكان راحت می خوابند و زمان بیشتری را در خواب هستند و سرو صداهای معمول محیط باعث بیدار شدن آنها از خواب نمی شود و اگر هم بیدار شوند مجدد به خواب می روند ولی برخی دیگر از كودكان كه ما از آنها با عنوان كودكان دشوار یاد می كنیم دیر می خوابند، بدخواب و یا كم خواب هستند و با كوچك ترین صدایی از خواب بیدار می شوند و پس از بیدار شدن كودك، مادر تلاش بسیاری می كند تا مجدد كودك را بخواباند.بدیهی است مادر پس از مدتی به این نتیجه می رسد كه باید محیطی آرام به منظور داشتن یك خواب راحت برای كودك فراهم كند. در مورد سایر كودكان نیز به نظر میرسد خواباندن در یك محیط معمولی نه خیلی ساكت و تاریك و نه خیلی شلوغ و نورانی می تواند كمك كند تا كودك به این وضعیت عادت كرده و راحت بخوابد.
ممکن است کودک برای جدا خوابیدن از مادر مقاومت نشان دهد: بهتر است از ابتدا کودک را در تخت جداگانه ولی در اتاق مادر خواباند و پس از2 سالگی اتاق وی را برای خوابیدن از اتاق والدین جدا کنیم. معمولا کودک در مقابل این عمل ،ازخود مقاومت نشان داد و نخواهد پذیرفت که جدا از مادر در اتاق دیگری بخوابد ، که در این صورت ما می توانیم با استفاده از روش های مختلف وی را آرام کرده و قانع به انجام این کار کنیم . مادر می تواند با گفتن قصه برای کودک و یا گفتن جملاتی آرامبخش نظیر عزیزم ما اینجا در کنار تو هستیم تا تو بخوابی و بعد ازاینکه خوابیدی اتاق تو را ترک می کنیم و مجددا که بیدار شدی به پیش تو می آییم کودک را در بهتر خوابیدن همراهی کند. بعضی از والدین کودکان خود را تاریکی ترسانده و باعث می شوند تا کودک اعتماد به نفس کافی برای تنها خوابیدن را نداشته باشد که این کار نه تنها می تواند به اعمال کودک در دوران کودکی ضربه وارد کند بلکه برای وی در آینده نیز خطرناک است.برای خوابیدن درهمه سنین نیاز به محیطی آرام و تاریک است زیرا در این حالت بدن می تواند از نظر روحی و روانی حداکثر استراحت را داشته باشد، سر و صدای محیط موجب از هم گسیختگی درخواب و احساس خستگی درطول روز می شود.
نور همچنین موجب میشود که برخی از هورمون ها که درطول شب و تاریکی می توانند در بدن تاثیر داشته باشند به میزان لازم ترشح نشوند و با توجه به اینکه هورمون رشد که در دوران کودکی اهمیت زیادی دارد هنگام خواب شبانه به میزان کافی ترشح می شود لازم است که محیط خواب تاریک و آرام باشد.
Hyben Metanat
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی