کودک ،بازی و اسباب بازی

شما می دانید اگر یک بچه 2 یا 2/5 ساله اسباب بازی خودش را از دست بچه ی دیگری بگیرد و بعداً آن بچه را در حال گریه کردن مشاهده کند. احتمالاً هیچ ارتباطی بین کار خودش و گریه آن بچه برقرار نمی کند...

نسرین ارسال پاسخ : 1392/1/18 - 17:51 | انتخاب بهترین پاسخ   پسر من در مواقعی که مهمان داریم اسباب بازیهاشو از بچه های دیگه میگیره .تا حالا پیش نیومده اون بچه گریه کنه ولی خوب قبلا خوندم که نوشته بودید بچه ها اسباب بازیشون رو مثل اعضای بدنشون میدونن .به خاطر همین اصلا سعی نمیکنم پسرمو قانع کنم اسباب بازیشو بده .در عوض میرم به اسباب بازی که میدونم بچم خیلی روش حساس نیست و ازش خوشش نمیاد میارم میدم به اون بچه و برای دو تاشون توضیح میدم که هر کدوم مال کیه.پسر خودم که با این کار قانع میشه و دیگه به اسباب بازی که به بچه مهمان دادم کاری نداره.

مهرسام ارسال پاسخ : 1392/1/18 - 1:23 | انتخاب بهترین پاسخ   منم فکر میکنم متوجه میشن! مهرسام 18 ماهشه و کاملا از حرکاتش معلومه که عمدا این کارو میکنه ! منم معمولا تا قضیه حاد نشده عکس العملی نشون نمیدم چون هرچی حساس بشم بدتر میشه!

سپیده ارسال پاسخ : 1392/1/18 - 1:21 | انتخاب بهترین پاسخ   سلام. تا حالا تو این موقعیت گیر نکردم. ولی اینو می دونم که از 2 سالگی به بعد احساس مالکیت بهشون دست می ده. شاید اگه با همون زبون کودکانه باهاش حرف بزنیم بهتر باشه.

مامان سهند و سپهر ارسال پاسخ : 1392/1/17 - 18:38 | انتخاب بهترین پاسخ   سلام بنظر من که کاملا می تونن درک کنن . چون دوقلوهای من که 18 ماهه هستن کاملا با علم به این موضوع اینکارو می کنن با همدیگه! و من هم همیشه سعی می کنم تا موضوع خیلی حاد نشده دخالتی نکنم و عکس العملی نشون ندم. میذارم خودشون کنار بیان. چون یه مدت که عکس العمل نشون میدادم اونی که گریه میکرد با تمنا به من هم نگاه می کرد ولی الان یه مدتی هست که هیچ نگاهشو هم نمیکنم و زیر چشمی مد نظر میگیرم که آسیب نزنن فقط بهم. دیگه خیلی بهتر شدن و خودشون از پس هم برمیان . یا اون یکی خیلی ساده و بدون گریه میره به اسباب بازیه دیگه رو برمیداره و بازی می کنه یا هم از برادرش پس میگیره ! بهرحال موضوع در اکثر مواقع که خسته نیستن و اخلاقشون خوبه خودبخود حل میشه.

شما می دانید اگر یک بچه 2 یا 2/5 ساله اسباب بازی خودش را از دست بچه ی دیگری بگیرد و بعداً آن بچه را در حال گریه کردن مشاهده کند. احتمالاً هیچ ارتباطی بین کار خودش و گریه آن بچه برقرار نمی کند و فقط تعجب می کند که چرا آن کودک دارد گریه می کند و اگر از شما بشوند که گریه آن بچه بخاطر این است که تو اسباب بازی را از دستش گرفتی! متوجه ارتباط این موضوع ها با هم نمی شود. لذا به بچه های تا 4 سال شاید بتوانید درست و غلط را تا حدودی بیاموزید، اما مساله خوب و بد بودن در زندگی آنها معنایی ندارد و قابل آموختن نیست. لذا وظیفه پدر و مادر مواظبت و مراقبت از فرزندشان تا 4 سالگی در جهت تجاوز به حریم و حقوق دیگران است. زیرا اگر کودک را به حال خود بگذارید و یا اگر رفتار بدی را آموخته باشد به راحتی می تواند به دیگران آسیب بزند.
چه چيزي غلط است؟
كارهايي را به اشتباه انجام دهيد، بعد از كودك بپرسيد: «چه اشتباهي كردم؟» و اجازه دهيد كودك، اشتباه شما را بگويد. مثلاً:
ـ بدون باز كردن در نوشابه، سعي كنيد آن را در ليوان بريزيد.
ـ موقع پوشيدن كفش هاي خود، به جاي پاها، دستهايتان را در كفش ها فرو كنيد.
ـ سعي كنيد پيراهنتان را بدون باز كردن دكمه هايش بپوشيد.
ـ موقع خوردن غذا، با دسته ي قاشق غذا بخوريد.
ـ سعي كنيد موهاي خود را با دسته ي شانه، شانه كنيد.
ـ سعي كنيد شلوار كودك را به جاي بلوز، به او بپوشانيد.
ـ با مداد نتراشيده نقاشي كنيد.
ـ با مداد پاك كن مدادتان را بتراشيد.
ـ اين بازي تمرين مناسبي است براي اين كه كودكان به شكلي ملموس و عيني تفاوت درست و غلط را درك كنند و محرك مناسبي است براي هوش هيجاني در كودكان.
ـ انجام اين بازي به شكل تصاويري كه نشان داده شده است نيز مي تواند هوش بصري كودك را گسترش دهد.

گروه روانشناسی بازی