صبر کردن و نق زدن

صبر و شکیبایی برای بالغین هم مشکل است تا چه رسد به کودکان که تا حوالی 4 تا 5 سالگی درک واقعی از زمان نوبت و حق و حقوق دیگران...

 صبر و شکیبایی برای بالغین هم مشکل است تا چه رسد به کودکان که تا حوالی 4 تا 5 سالگی درک واقعی از زمان نوبت و حق و حقوق دیگران ندارند. برای بزرگسال ممکن است دو سه دقیقه چیزی نباشد ولی برای کودکان دو تا سه ساله معادل دو تا سه ساعت است.البته در مواردی که کودک مشغول بازی و لذت بردن است سه ساعت برای او معادل سه دقیقه خواهد بود
.برای بارور کردن خصیصه صبر و انتظار و نوبت رعایت نکات زیر کمک کننده خواهد بود:
زمان را برای آنها بطور عینی مشخص کنید مثلا "بعد از اینکه غذا بخوریم" "بعد از اینکه مسواک زدی بیا کتاب قصه ات را بخونم" "بعد از اینکه بابایی اومد..."
از حوالی یکسالگی خواسته های اورا با تاخیر برآورده کنید و بتدریج آن را افزایش دهید(با چند ثانیه شروع کنید و کم کم به چند دقیقه برسانید): "بذار اینها رو جمع کن بعد" "بیا اول اسباب بازیها رو جمع کنیم بعد بریم پارک"
عینا و درست در زمان خودش به قولهای خود عمل کنید.
بازیهای نوبتی به راه بیاندازید (پرت کردن توپ به نوبت به همدیگر/ دادن شیر با یک شیشه شیر به چند عروسک/ عبور دادن چند ماشین یا اسباب بازی یا عروسک از یک تونل/ حالا نوبت منه حالا نوبت تو
احساس او را درک و تایید کرده و در صورت همکاری او را تحسین کنید "میدونم سخته تو صف اینقدر وایستیم ولی تو خوب صبر کردی".
الگوی خوبی باشید: کودک باید شاهد آرامش و صبوری شما باشد و نه اضطراب و عجله در انجام کارها