شب ادراری

برخی عقیده دارند که بدن کودکان مبتلا به شب ادراری، بیش از حد طبیعی ادرار تولید می کند. آن ها بر این باورند که هورمون کاهش ادرار ( ADH)...

دلایل:
• تولید بیش از اندازه ی ادرار در شب
برخی عقیده دارند که بدن کودکان مبتلا به شب ادراری، بیش از حد طبیعی ادرار تولید می کند. آن ها بر این باورند که هورمون کاهش ادرار ( ADH) در این کودکان شب ها کاهش می یابد و به میزان طبیعی تولید نمی شود.
هورمون کاهش ادرار یک ماده ی شیمیایی است که در حالت عادی توسط بدن ساخته و سبب می شود که کلیه ها ادرار کمتری تولید کنند. این هورمون، در زمان کاهش آب بدن ترشح می شود تا کلیه ها بیش از اندازه ادرار نسازند.
• محرک تنش زا
عواملی مانند: طلاق، تولد نوزاد جدید و آسیب ها و فشارهای روحی بیشترین تأثیر را بر ناتوانی کودک در کنترل ادرار دارد.
همچنین در کودکانی که اختلال تمرکز (ADD ) دارند یا مبتلا به بیش فعالی (ADHD ) هستند احتمال بروز شب ادراری بیشتر است. تقریبا 25 درصد کودکان بیش فعال دچار شب ادراری هستند.
• سابقه ی شب ادراری در خانواده
تحقیقات در این زمینه حاکی از وجود ژن شب ادراری است که سبب می شود در برخی خانواده ها، این اختلال بیشتر مشاهده شود و این احتمال به دو برابر از سایر خانواده ها افزایش می یابد.
• خواب عمیق و اختلالات خواب
بررسی ها نشان می دهد که شب ادراری در میان افرادی که دچار اختلالات خواب یا تنگی نفس هستند بیشتر از دیگران دیده می شود. بزرگ بودن لوزه ها، یکی از عوامل تنگی نفس یا حالت خفگی هنگام خواب است.
• اندازه ی کوچک مثانه
اندازه ی مثانه در بچه ها به طور قابل ملاحظه ای متفاوت است. اندازه ی مثانه از فرمول زیر به دست می آید:
اندزه ی مثانه = سن + 2
بنابر این در یک بچه ی 6 ساله حجم مثانه، مساوی است با 8 = 2 + 6 . این عدد با مقیاس اُنس محاسبه می شود و با توجه با آن که هر اُنس تقریبا معادل 30 گرم است، حجم مثانه ی این کودک معادل حدود 240 میلی لیتر است.
نگه داشتن کودک و امتناع از ادرار، جهت بزرگ شدن مثانه و افزایش حجم آن، باعث آزار کودک شده و موجب می شود که ماهیچه ها و عضله ی تنگ کننده (اسفنگتر) منقبض شود و ادرار به طور کامل تخلیه نشود. برخلاف تفکرات قدیمی، نمی توان حجم مثانه را با اتقباض، افزایش داد. از طرف دیگر، این شیوه می تواند مضر هم باشد.
• وضعیت پزشکی و اختلالات مادزادی
لازم به یادآوری است که بیش از 99 درصد کودکان دچار شب ادراری، هیچ گونه مشکل جسمی ندارند.
مواردی چون:
1. عفونت مجاری ادرار
2. دیابت
3. مشکل عصب شناختی مثانه یا مشکل ستون فقرات
4. غیر عادی بودن محل لوله های ادراری
5. نقص مادرزادی نادرِ سیستم ادرار
• عادت غیر طبیعی توالت رفتن
1. مشکل در یادگیری آداب رفتن به دستشویی
2. سابقه ی یبوست
3. تکرر ادرار
4. نگه داشتن ادرار
5. خودداری از رفتن به دستشویی به خصوص هنگام فعالیت های ویژه و جذاب مانند: تماشای تلویزیون و ...
6. بی میلی در رفتن به دستشویی
7. تقلا و تحمل فشار هنگام دفع ادرار
8. دستشویی نرفتن در صبح
9. خیس کردن در طول روز
10. نم پس دادن هنگام خنده، سرفه، عطسه و ...
11. احساس درد و ناراحتی هنگام دفع
12. و ....
عده ای از بچه ها در هنگام نیاز به دستشویی با سفت کردن ماهیچه های اسفنکتر، ادرار را نگاه می دارند و با قوز کردن و به خود پیچیدن و جست و خیز، از رفتن به دستشویی خودداری می کنند، اما هنگام خواب نمی توانند به طور آگاهانه ماهیچه های خود را منقبض کنند، یا به طور ناگهانی به طرف دسشتویی بپرند، بنابر این طبیعی است که هنگام خواب مثانه ناخودآگاه تخلیه می شود و کودک خود را خیس می کند.
• یبوست
در کودکان 3 تا 12 ساله، داشتن کمتر از یک بار اجابت مزاج ممکن است یبوست به شمار آید. یبوست بیشتر از رژیم غذایی نامناسب، مصرف کم مایعات و مواد غذایی فیبردارد و با تأخیر انداختن دستشویی ناشی می شود.
احتمال شب ادراری در کودکانی که یبوست دارند، بیشتر است.
وقتی بچه ها دستشویی رفتن را به تعویق می اندازند و خود را نگه می دارند یا به اندازه ی کافی در توالت نمی مانند، مثانه همواره به طور کامل خالی نمی شود. بنابراین بافت مثانه ضخیم شده و کنترل آن ضعیف می شود و به این علت، هنگام خواب که کنترل ار روی مثانه برداشته می شود، فرصتی پیش می آید تا مثانه کاملاً تخلیه شود.
• رژیم غذایی
مصرف خوراکی هایی مانند: نوشیدنی های گازدار، غذاهای تند و پرادویه، مواد حاوی قند و کافئین، کودک را مستعد شب ادراری می کند