پرورش هوش و روانشناسي كودكپرورش هوش و روانشناسي كودك، تا این لحظه: 11 سال و 4 ماه و 19 روز سن داره

سایت تخصصی پرورش هوش و روانشناسی کودک نوانديشان اهواز

بهترین برخورد با جیغ کودک!!

1391/9/27 15:33
21,518 بازدید
اشتراک گذاری

کودک یکسال و نیمه من خیلی خودش رو میزنه و از همه مهمتر چیزی که خیلی من را نگران کرده اینه که سرش رو به دیوار میزنه که کبود میشه نمی دونم این چه رفتاریه که از خودش نشون میده . واسه هر چیزی که میخواد اینکار را انجام میده . آخه من چکار کنم افسرده شدم به خدا . تروخدا کمکم کنید . چکار کنم که این عادت خطرناک را ترک کنه ؟

یکی از مامان ها جواب داده :

توی این سن بچه ها نمیتونن منظورشون رو با حرف زدن برسونن ایمه که هرکدون یه راهیی برای بیان خواستشون پیدا میکنن.ولی خوب چرا اذیتش میکنید و چیز یکه میخواد رو زود بهش نمیدید؟ یا باید نزارید چیزای ممنوع رو ببینه که بخواد یا سریع حواسش رو پرت کنید به یه موضوع دیگه که کار به اونجا نکشه.یا اصلا اگه میبینید چیزی میخواد که خطرناک نیست بهش بدین.زیاد بهش نه نگید که سر لج بیافته.

 

مامان آرزو جواب داده :

روانشناسا میگن بعضی بچه ها اینطورین فقط تنها راهش اینه که تمام وسایل خطرناک رو جمع کن و به رفتارش بی اعتنا باش اون میبینه شما رو نگران میکنه اینکارا رو میکنه که به حرفش گوش بدید اگه بهش اینجوری توجه کنید این وضعیت حالا حالاها ادامه پیدا میکنه پسرعموی من اینطوری بود تا سرش رو میزد به دیوار خون دماغ میشد دیگه هر کاری واسش انجام نمیشد اینکارو میکرد و مامانش اینا تسلیم میشدن تا بره مدرسه همینطور بود

 

مامان کوثر جواب داده :

عزیزم دختر منم یه مدت اینجوری بود البته خودش رو روی زمین میانداخت ولی چون من بی اعتنایی میکردم میفهمید که اینارش تاثیری نداره واسه این کم کم بیخیال شد و الان خیلی کم این عمل رو انجام میده البته گاهی هم من کنار می اومدم و یا حواسش رو پرت میکردم خلاصه باید خودت روش تاثیر بگذاری یه کار دیگه هم که میکردم این بود که تا این کار رو انجام میداد میبردمش جایی میگذاشتمش که خطری براش نباشه شما هم دیوار رو به چیزی بپوشون ببین کجا بیشتر این کار رو انجام میده زود برو و با یه بالشت دیوار رو بپوشون یا دستت رو بین دیوار و سرش بگیر ولی جلو پسرت رو نگیر

 

«نزدیک یک ماه است که پسرم هرچه می خواهد جیغ می زند. اگر آنچه را که می خواهد به او بدهم، جیغ نمی زند اما هر چیزی را هم نمی توان دست بچه داد. از جیغ های او خسته شده ام...

از همسایه ها خجالت می کشم و همیشه در حال عذرخواهی هستم... لطفا راهنمایی ام کنید./ فهیمی»

آنچه خواندید، متن یکی از پیامک هایی است که به «سلامت» رسیده و سؤال های نظیر این را در طول هفته زیاد می شنویم و می بینیم. شاید این مشکل، مشکل شما هم باشد. برخی می گویند کودک جیغ می زند چون نمی تواند حرف بزند. گاهی برخی بچه ها مشکلات شنوایی دارند و بلندتر حرف می زنند اما والدین فکر می کنند کودک جیغ می زند. کودکی که تاخیر کلامی دارد نیز با جیغ سعی می کند اطرافیان را متوجه خود کند. نوع مزاج کودک نیز در این میان موثر است اما جیغی که مادر و پدر را به تنگ می آورد و برای طلب خواسته ای از والدین است، ربطی به تاخیر کلامی و بیماری شنوایی ندارد و رفتاری بیمارگونه محسوب می شود. کودکانی که جیغ می زنند را به دو گروه تقسیم می کنیم؛ بچه های ۵/۱ تا ۲ ساله و بچه های بالای ۳ سال.

بچه ها در ۱۸ ماهگی تا ۳ سالگی هویت کسب می کنند یعنی به نحوی خود را می یابند و خواسته هایشان خودنمایی می کند. تا قبل از این سن، کودک تنها نیازهای فیزیولوژیک دارد اما بعد از ۱۸ ماهگی، خواسته های فردی پیدا می کند یعنی اسم خود را می شناسد و می داند مثلا این توپ مال اوست.

کودکی که در این سن است، می خواهد وسایل اطراف مال او باشد و سر این مساله با سایرین دعوا می کند. جیغ زدن یعنی کودک سعی می کند با این رفتار به خواسته خود برسد. بعد از ۳ سالگی این وضعیت باید فروکش کند اما به دلیل رفتارهای نادرست والدین و برخوردهای اشتباهشان با جیغ کودک نه تنها فروکش نمی کند بلکه شدت می یابد.

● با بچه ای که جیغ می زند چه کار کنیم؟

یکی از دلایل شدت یافتن جیغ زدن های کودک بعد از ۳ سالگی این است که والدین پاسخ های تشویقی نامناسب به کودک می دهند یعنی مثلا کودک جیغ می زند و خواسته ای از مادر دارد اما مادر نمی خواهد به او پاسخ دهد. در این شرایط کودک سعی می کند به زور با جیغ زدن به خواسته اش برسد. معمولا مادر ابتدا مقاومت می کند اما چون جیغ زدن زیاد می شود در نهایت تسلیم می شود و خواسته کودک را اجابت می کند. در این شرایط در واقع کودک به نحوی تشویق می شود و برای جیغ زدنش جایزه می گیرد. گاهی وسیله ای دست کودک است و مادر می خواهد از او بگیرد اما وقتی کودک شروع می کند به جیغ زدن مادر از گرفتن وسیله منصرف می شود. این کار هم در واقع تقویت منفی است و کودک با جیغ زدن به خواسته اش می رسد. این ۲ نوع تقویت که در جامعه زیاد هم به کار گرفته می شود، عامل تشدید جیغ زدن کودک بعد از ۳ سالگی است.

● برخورد با بچه های ۵/۱ تا ۲ ساله

خواسته های کودک و جیغ زدن های او در یک مقطع تا حدودی منطقی است و والدین نباید واکنش شدیدی از خود نشان دهند. باید بپذیرند جیغ زدن در این سن جزئی از روند تکامل فرزندشان است. توصیه بنده این است والدین کودکان ۲ ساله به جیغ کودک بی تفاوت باشند. نباید کاری کرد که جیغ زدن تبدیل به نوعی بازی برای کودک با بزرگ ترها شود. نباید کودک را با کارهایی که در بالا به آن اشاره شد به نحوی تشویق به جیغ زدن کرد. اگر در خانه کودک جیغ می زند بی تفاوت باشید اما در مهمانی ها بهتر است از قبل مسایل را پیش بینی کنید و قبل از آنکه کودک بخواهد با جیغ به خواسته ای برسد آن را انجام دهید تا موقعیت جیغ زدن برای او فراهم نشود. درواقع باید کودک را مدیریت کرد.

● برخورد با بچه های بالای ۳ سال

بعد از ۳ سال که کودک رشد عقلانی پیدا می کند، در حدی که مفاهیم را متوجه می شود و می تواند حرف بزند باید در روند رفتاردرمانی با او برخورد مناسبی شود تا این حرکت زشت را کنار بگذارد. در این سن بهتر است با یک متخصص روان پزشک کودک و نوجوان مشورت کنید.

● اگر اعصابتان ضعیف است...

بسیاری از والدین از جیغ زدن های کودک عصبی می شوند و او را کتک می زنند تا دیگر جیغ نزند اما تنبیه بدنی کودک هیچ کمکی به ما نمی کند و کار درستی نیست. کتک زدن تنها باعث شدت یافتن این رفتار در او می شود. اگر والدینی بیش از حد حساس هستند و نسبت به جیغ زدن کودک نمی توانند بی تفاوت باشند، بهتراست رفتار او را پیش بینی کنند. اگر قرار است با جیغ زدن کودک خواسته اش را اجابت کنند قبل از جیغ این کار را انجام دهند. والدینی که کودک ۲ ساله دارند باید اعصابشان خوب باشد اما اگر نیست باید به روان پزشک کودک مراجعه کنند. البته والدین به کمک برخی تمهیدات می توانند تحمل خود را بالا ببرند. حتی حذف عوامل پایین آورنده تحمل نیز می تواند مفید باشد. فراموش نکنیم والدین یک کودک ۲ ساله باید فوق العاده صبور باشند. در این صورت این دوره به خوبی می گذرد و در آینده اوضاع بهتر می شود.

● اگر کودکتان تحت تأثیر مادربزرگ و پدربزرگ است...

یکی از معضلات امروز جامعه ما این است که کودک به مادر و پدربزرگ سپرده می شود و نمی تواند بین شرایط تفاوت قائل شود و به همین دلیل لوس تربیت می شود. بهتر است شرایط و قوانین تربیتی را برای کودک یکنواخت کنیم اما در صورتی که امکان این کار فراهم نیست، بهتر است به کودک اعلام کنیم اینجا خانه مادربزرگ است و قانون را مادربزرگ تعیین می کند پس هر چه او بگوید اما در خانه ما مادربزرگ نیست و هرچه ما بگوییم قانون است. نباید اجازه داد تضاد بین دو خانه مساله ساز شود. بهترین کار این است که کودک را بیشتر به مهد بسپاریم یا خودمان او را بزرگ کنیم.

 

گردآوری و تهیه : TakeDel.com

پسندها (0)
شما اولین مشوق باشید!

نظرات (2)

عسل
27 آذر 91 16:43
سلام . مرسی از راهنمائیتون . راستش یکی از عوامل مهم این اتفاق خودم هستم که سریع دستپاچه میشوم و عکس العملم اینه که بهش امتیاز میدم و کودک باهوشم این تر س من را شناخته و خوب ، داره ازش استفاده میکنه . فکر میکنم خودم باید بزرگترین کمک را به خودم و کودکم بکنم . باز هم تشکر می کنم از اینکه زود به من پاسخ دادید .


خوشحالم که تونستم کمکتون کنم موفق باشید
عاطفه مامان مهرسام
23 بهمن 91 23:27
سلام
پسر من 17 ماهشه هنوز وارد اون دورانی که گفتید نشده!
چند روزه یاد گرفته که هر چی میخواد جیغ میزنه و با گریه و لجبازی میخواد به هدفش برسه!
من چیکار کنم؟ عکس العمل نشون نمیدم بازم گریه میکنه!
سعی میکنم حواسشو پرت کنم( قبلنا این کار جواب میداد یادش میرفت!) یه لحظه ساکت میشه و بعد بزور میخواد کارشو انجام بده!
باهاش صحبت که میکنم و میگم کارش زشته بیشتر بهش بر میخوره!
لطفا کمکم کنید دوست عزیز


عزیزم به قسمت جیغ و قهر در موضوعات مطالب مراجعه کنید .