شهد و شکر یا سم و زهر؟

هیچ جنبه ای از رشد زیستی اجتماعی مهمتر از رشد سریع مغز، یعنی پیچیده ترین ساختاری که در جهان سراغ داریم نیست که البته پرونده ی کمّی آن تقریباً تا 7 سالگی و پرونده ی کیفی آن تا 18 سالگی به 100% رشد رسیده و بسته می شود.

 مغز به عنوان فرمانده ی رفتارهای انسانی، به مانند پازلی است که والدین و مربیان نخستین معماران و طراحان آن هستند. این اولین ها اگر مجهز به سلاح دانایی و آگاهی و عشق بدون قید شرط باشند، می توانند به مدد امکاناتی که فراهم می کنند قطعاتی شهد گونه و شیرین را در کنار هم قرار داده و در کمال خرسندی به تکمیل این پازل مبادرت ورزند و در غیر این صورت قطعاتی سمی و زهر آلود را خواسته و یا ناخواسته در کنار هم قرار می دهند و سازنده ی منبعی می شوند که تراوشات آن در قبال نگرش، احساس و رفتار در آینده، هم برای خود فرد و هم برای دیگران سمی و آزار دهنده خواهد بود.

استاد حکیمی