پرورش هوش و روانشناسي كودكپرورش هوش و روانشناسي كودك، تا این لحظه: 11 سال و 4 ماه و 19 روز سن داره

سایت تخصصی پرورش هوش و روانشناسی کودک نوانديشان اهواز

دزدی طلا از کودکان ؟؟؟!!!

1392/4/22 14:39
4,671 بازدید
اشتراک گذاری
 نه نمی خواهم!

درسته که تنهایی، حسی است که نشان می دهد ما روش درست ارتباط با دیگران را هنوز نیاموخته ایم، و هنوز نتوانسته ایم از من به ما پلی بسازیم!

نه نمی خواهم!

درسته که تنهایی، حسی است که نشان می دهد ما روش درست ارتباط با دیگران را هنوز نیاموخته ایم، و هنوز نتوانسته ایم از من به ما پلی بسازیم!
درسته که کساني که به ديگران اعتماد ندارند؛ نمي‌توانند ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنند و نمي‌توانند رابطه پايدار و عميقي با ديگران به وجود آورند. آن‌ها معنی دوستی واقعی را درک نمي‌کنند و منزوی می شوند!
درسته که در مهد و خانه، فراوان بازی ( به من اعتماد کن! بازی که در آن یک فرد چشمهایش را می بندد و با گذاشتن دست بر روی شانه ی  دوست و یا والدین، از راهنمایی های او کمک می گیرد و موانع را از سر راه بر می دارد) انجام می شود!
درسته که کودک ما ظرفیت و آمادگی کمک کردن به دیگران را دارد و ما نیز با خلق موقعیت های کمک رسانی، این ظرفیت را پرورش می دهیم و دانه های محبت را در دل کودک می کاریم و هر روز آن ها را  با بازی های (آمادگی کمک کردن به دیگران ـ آرزو برای دیگران ـ احساس دیگران چیست؟ ـ دنیای خالی از جنگ ـ دانه های محبت ـ رنگ های دوست و .... ) آبیاری می کنیم! 
درسته که در 99% موارد کودک ما می بایست دیدی مثبت و خوش بینانه به موقعیت ها و افراد داشته باشد!
اما:
وقایعی به مانند: پاکدشت، که در آن به  25 تا 28 کودک کلاس اولی، با ترفند دادن کبوتر! تجاوز شد و در نهایت در کنار کوره های آجرپزی دفن شدند!  و یا وقایع مشابه فراوانی که به منظور بدست آوردن مقداری پول، جهت مصرف مواد مخدر و یک خوشی زودگذر، حادث می شود. والدین آگاه را برآن خواهد داشت تا در کنار آن همه نگاه مثبت، نگاهی هم به  آموزش حل مسئله، ساده لوح نبودن، به شیوه ای مقتدرانه «نه گفتن» داشته باشند. ( بازی ایست!  بازی نه نمی خواهم! بازی حل مسئله و....).
یادمان باشد كودكاني كه مهارت «نه» گفتن را آموخته اند احتمالاً بيش تر دست به انتخاب هاي مثبت خواهند زد و از درگير شدن در رفتارهاي پرخطر اجتناب خواهند كرد. كمك به كودكان براي تنظيم محدوديت هايي براي خودشان و «نه» گفتن نسبت به فشارهاي خارجي، اعتماد به نفس آنان را افزايش خواهد داد. که البته این    ( نه) گفتن مستلزم آموزش نحوه ایستادن کودک، نحوه ی نگاه کردن، و صدای رسای اوست.
از بین تمام این بازی ها من یکی از بازی ها را انتخاب کردم که قسمتی از آن را در این جا می آورم.

نه نمی خواهم!
•	نقشهایی تنظیم می شود که طی آن فردی غریبه،  به سمت کودک می رود و از او می خواهد که با او همراه شود. (به بهانه ی دادن عروسک، رساندن نزد والدین و ...)
•	بزرگسال می گوید: «سلام، من یک اسباب بازی در اتومبیلم دارم، فکر می کنم دوست داشته باشی! با من بیا تا آن را به تو بدهم.»
•	مهارتی که کودک یاد می گیرد این است که با صدایی رسا بگوید: «نه، باید از مربی خود ( معلم، پدر، مادر و...) سؤال کنم».
•	سپس به طرف مدرسه و یا خانه می دود.
•	این بازی توسط والدین و یا مربیان اجرا می شود و کودک آن را می بیند. می توان از این بازی با موبایل فیلمی تهیه کرد و آن را باهم تماشا کنید. و در نهایت این بازی را با خود کودک انجام می دهید.
•	عملکرد صحیح کودک را در موقعیت های مختلف تشویق کنید. ( این بازی برگرفته شده از کتاب شیوه های تغییر رفتار، میلتن برگر، 1997 است).

•	بازی های که در این متن به آن اشاره شد، در کتاب (تقویت هوش هیجانی در کودکان) تألیف خودم، طراحی و توضیح داده شده است.

•	 با تشکر: محمود حکیمی

درسته که تنهایی، حسی است که نشان می دهد ما روش درست ارتباط با دیگران را هنوز نیاموخته ایم، و هنوز نتوانسته ایم از من به ما پلی بسازیم!
درسته که کساني که به ديگران اعتماد ندارند؛ نمي‌توانند ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنند و نمي‌توانند رابطه پايدار و عميقي با ديگران به وجود آورند. آن‌ها معنی دوستی واقعی را درک نمي‌کنند و منزوی می شوند!
درسته که در مهد و خانه، فراوان بازی ( به من اعتماد کن! بازی که در آن یک فرد چشمهایش را می بندد و با گذاشتن دست بر روی شانه ی دوست و یا والدین، از راهنمایی های او کمک می گیرد و موانع را از سر راه بر می دارد) انجام می شود!
... درسته که کودک ما ظرفیت و آمادگی کمک کردن به دیگران را دارد و ما نیز با خلق موقعیت های کمک رسانی، این ظرفیت را پرورش می دهیم و دانه های محبت را در دل کودک می کاریم و هر روز آن ها را با بازی های (آمادگی کمک کردن به دیگران ـ آرزو برای دیگران ـ احساس دیگران چیست؟ ـ دنیای خالی از جنگ ـ دانه های محبت ـ رنگ های دوست و .... ) آبیاری می کنیم!
درسته که در 99% موارد کودک ما می بایست دیدی مثبت و خوش بینانه به موقعیت ها و افراد داشته باشد!
اما:
وقایعی به مانند: پاکدشت، که در آن به 25 تا 28 کودک کلاس اولی، با ترفند دادن کبوتر! تجاوز شد و در نهایت در کنار کوره های آجرپزی دفن شدند! و یا وقایع مشابه فراوانی که به منظور بدست آوردن مقداری پول، جهت مصرف مواد مخدر و یک خوشی زودگذر، حادث می شود. والدین آگاه را برآن خواهد داشت تا در کنار آن همه نگاه مثبت، نگاهی هم به آموزش حل مسئله، ساده لوح نبودن، به شیوه ای مقتدرانه «نه گفتن» داشته باشند. ( بازی ایست! بازی نه نمی خواهم! بازی حل مسئله و....).
یادمان باشد كودكاني كه مهارت «نه» گفتن را آموخته اند احتمالاً بيش تر دست به انتخاب هاي مثبت خواهند زد و از درگير شدن در رفتارهاي پرخطر اجتناب خواهند كرد. كمك به كودكان براي تنظيم محدوديت هايي براي خودشان و «نه» گفتن نسبت به فشارهاي خارجي، اعتماد به نفس آنان را افزايش خواهد داد. که البته این ( نه) گفتن مستلزم آموزش نحوه ایستادن کودک، نحوه ی نگاه کردن، و صدای رسای اوست.
از بین تمام این بازی ها من یکی از بازی ها را انتخاب کردم که قسمتی از آن را در این جا می آورم.

نه نمی خواهم!
• نقشهایی تنظیم می شود که طی آن فردی غریبه، به سمت کودک می رود و از او می خواهد که با او همراه شود. (به بهانه ی دادن عروسک، رساندن نزد والدین و ...)
• بزرگسال می گوید: «سلام، من یک اسباب بازی در اتومبیلم دارم، فکر می کنم دوست داشته باشی! با من بیا تا آن را به تو بدهم.»
• مهارتی که کودک یاد می گیرد این است که با صدایی رسا بگوید: «نه، باید از مربی خود ( معلم، پدر، مادر و...) سؤال کنم».
• سپس به طرف مدرسه و یا خانه می دود.
• این بازی توسط والدین و یا مربیان اجرا می شود و کودک آن را می بیند. می توان از این بازی با موبایل فیلمی تهیه کرد و آن را باهم تماشا کنید. و در نهایت این بازی را با خود کودک انجام می دهید.
• عملکرد صحیح کودک را در موقعیت های مختلف تشویق کنید. ( این بازی برگرفته شده از کتاب شیوه های تغییر رفتار، میلتن برگر، 1997 است).

• بازی های که در این متن به آن اشاره شد، در کتاب (تقویت هوش هیجانی در کودکان) تألیف خودم، طراحی و توضیح داده شده است.

• با تشکر: محمود حکیمی

 


مامان منصوره
ارسال پاسخ : 1392/4/22 - 9:03
  نظر منم اینه که بهتره اصلا طلایی از سر و گردن و دست آویزون نباشه، من که افتادم تو کار نقره، اینجوری هم برا دخترم بهتره، هم خیال خودم راحته که کسی طمع نمی کنه اگرم خدای نکرده پیش اومد زیاد دلم نمی سوزه...

مامان یا بابای سهند و سپهر
ارسال پاسخ : 1392/4/22 - 8:56
  من كه براي پسرام طلا نميندازم . بنظر من امنيتشون مهمتر از هر چيز ديگه اي هست. خب دخملي هم ندارم كه قرتي بازي داشته باشه خوشبختانه ولي در اون صورت هم بچه بايد مرتب جلوي چشم مادرش باشه و فكر ميكنم مشكلي پيش نمياد چون قرار نيست تنهايي جايي باشه كه كسي طلا رو ازش بگيره.
آخي مامان فهيمه جون كاملا احساستو درك ميكنم . بچه ها همينقدر پاك و ساده هستن كه گفتي . الهي قربون اون صاف و سادگيشون.

نسرین
ارسال پاسخ : 1392/4/22 - 4:25
  به نظر من برای بچه زیر 2 سال نباید طلا انداخت چون محافظت از خودشو بلد نیست و اینجوری در معرض خطر قرارش میدیم.ازون به بعد باید یادش بدیم کسی حق نداره بدون اجازه به لباس و بدنش و وسایل شخصیش دست بزنه.

ღـدیریت دخــღـــلی شکلکـ
ارسال پاسخ : 1392/4/22 - 2:33
  مامان فهمیه جان بمیرم برات بی دمپایی موندی..خخخخخخخخخخخخخخخ

الان قیافتو تصور میکنم منتظر دمپاییات بودی هم دلم میسوزه

هم خنده داره منو روده بر میکنه.......خخخخخخ

من که در نزدیکانم زیاد دیدم بچه هاشونو تو جشنا لخت طلا کردن بعضی نامردا....

من که ترجیح میدم طلا کم بندازم ....

ای دستشون بشکنه الهی...............آمین

مامان فهیمه
ارسال پاسخ : 1392/4/22 - 1:19
  به نظرم تا جايى كه ممكنه نبايد طلا و جواهر به بچه آويزون كرد و امنيتشو به خطر انداخت،از طرفيم اگه تو سنى هست كه ميفهمه بايد بهش توضيح داد كه مواظب چيزاش باشه،دختر من الان دوسال و نيمه هست و براش توضيح ميدم كه نبايد اجازه بده كسى به گوشوارش دست بزنه يا از تو گوشش درش بياره متوجه ميشه و خيلى حواسش هست و حتى به نزديكانش اين اجازه رو نميده،در عين حال بيرون از خونه چشم ازش برنميدارم،تمام مدتى كه تو پارك ميدوه و بازى ميكنه كنارش ميدوم
من وقتى سه ساله بودم به راحتى گول يه دختر ٧_٨ساله كه بهم گفت دمپاييتو بده ببرم به مامانم نشون بدم بيارم رو خوردم و يك ساعت دم در حياط نشسته بودم تا برگرده....
بچه ها خيلى ساده و پاكن و زود فريب ميخورن و ممكنه تو رودرواسى غريبه ها بمونن و اعتراض نكنن،ما بايد چهارچشمى مواظبشون باشيم
پسندها (0)
شما اولین مشوق باشید!

نظرات (5)

زهرا مامان ایلیا (شیرین تر از عسل )
22 تیر 92 21:51
سلام مامان روانشناس من از شما یه سوال دارم براتون خصوصی میزارم
مامان امیرعلی
23 تیر 92 15:26
سلام .واقعاً که وبتون عالیه ،دستتون درد نکنه .من امروز وارد وبتون شدم وکلی استفاده کردم اگه ناراحت نمیشین میخواستم بپرسم که تحصیلاتتون چیه منظورم اینکه در مورد روانشناسی کودکان خوندین یا اینکه مطالعه زیادی در این مورد دارین ممنون میشم اگه جوابمو بدینیه سوال دیگه اینکه با آموزش کلمات برای خوندن ونوشتن برای بچه ها موافقید یه چیزی مثل تراشه های الماس راستی اجازه دارم شما رو لینک کنم .ببخشید خیلی طولانی شد بازم ممنون


دوست عزیز من دانشجوی فوق لیسانس روانشناسی هستم و بیشتر مطالعاتم بر روی روانشناسی کودک هست ... اگر سوال خاصی داشتید در خدمتم
محمدی
23 تیر 92 17:35
باسلام . در حال راه اندازی قسمت مشاوره سایت تریبون آزاد هستیم و مایل هستیم تا به تمام سوالات پاسخ دهیم . خوشبختانه مشاوران عزیز از این طرح استقبال کرده و موضوعات مختلف را پوشش دادند . اما برای بخش کودکان و تربیت کودک هنوز نیازمند مشاور فعال هستیم . لذا خواهشمندیم در صورت توانایی ما را در این حرکت یاری دهید . لطفا به یکی از دو صورت زیر به ما اطلاع دهید :
1-ایمیل : info@tribuneazad.ir
2-پیامک:30004820000119
tribuneazad.ir/moshaver
منتظر حضور شما هستیم


آقای محمدی عزیز ممنونم از دعوتتون اما من کار مشاوره هم انجام میدم و وقتم کمی پر برنامه است متاسفانه
ناب ایران
23 تیر 92 19:42
با سلام ;

وبلاگ واقعاً خوبی دارید شما رو به پرتال تفریحی ناب ایران دعوت میکنم.

آدرس : www.nabiran.ir


ممنونم از دعوت خوبتون
زهرا مامان ایلیا (شیرین تر از عسل )
24 تیر 92 0:33
عزیزم دوتا کامنت براتون گذاشتم که ادرس نداشت به دستتون رسید اگه نه دوباره بنویسم


مامان زهرای عزیز به وبتون اومدم و جواب دادم در مورد سوال بعدی تون تحقیق میکنم و جوابتون رو میدم ...