چند نکته راجع رفتن بچه ها به مهد کودک

اول اینکه فرزند ما زبون اون محیط اموزشی رو به اندازه همسالان خودش فرا گرفته باشه و بتونه جدایی از پدر و مادر رو به راحتی تحمل کنه .

چند نکته راجع رفتن بچه ها به مهد کودک

۱- اول اینکه فرزند ما زبون اون محیط اموزشی رو به اندازه همسالان خودش فرا گرفته باشه و بتونه جدایی از پدر و مادر رو به راحتی تحمل کنه .

۲-میدانیم بین6تا18ماهگی مرحله اضطراب جدایی برای کودک انسانی است و تو این مدت مادر تقریبا از فرزندش نمیتونه دور باشه و باید در شرایط خاصش گذاشت تا بچه که حدود 18 ماهگی به مرحله object permanent میرسه ثباتی در ذهنش بوجود میاره که تصویر مادر یا پدر رو میزاره تو ذهنش و هر زمان که اونها نبودند چون اون تصویر رو داره فکر میکنه کنارشند.این اتفاق فوق العاده مهم حدود 18 ماهگی میوفته.بعد از اون پدر مادر برای اینکه تجربه جدایی و دوری از پدر و مادر برای بچه سخت و تلخ نباشه مواظب باشند که بچه از این دوریها اسیب نبینه و یک بازی که مهمترین بازی جهان است بنام بازی قائم موشک رو هزاران بار با فرزندشون انجام بدهند تا به اون وضعیت ثبات ذهنی فرزندشون کمک کنه و بچه به این نتیجه برسه که پدر مادرمو نمیبینم ولی اونها هستند .


۳-برای بچه ها خیلی اهمیت داره که اگر یکی از دوستان یا خویشاوندان نزدیکشو در اون محیط داشته باشه و غالب اوقات بخاطر این دوست بچه ها اشتیاقی باورنکردنی به محیطهای آموزشی پیدا میکنند.لذا اگر دوست یا فامیل و آشنایی دارید چه بهتر که شرایطی رو فراهم کنید که فرزندان هر دوی شما بتونند با هم اونجا بروند و حتی ساعاتی هم خارج از ساعت اون محیط در کنار هم باشند.

۴-میدانیم بچه ها تا 4 سالگی با مفهوم شریک و سهیم شدن آشنا نیستند پس این محیط اگر 10 فرزند دارد برای همه اونها باید 10 اسباب بازی یکنواخت داشته باشد

۵-برای یک بچه 2.5 ساله همینکه تعداد بچه ها از 10یا15نفر بیشتر بشه برای او جمعیتی غیرقابل قبول و تحمل است و اگرچه ممکن است محلهای بازی از هم فاصله داشته باشند بچه ها در محیط های شلوغ مخصوصا اون زمانیکه پدر و مادر کنارشون نیستند احساس راحتی نمیکنند.

۶-در این محیطها میدانیم بعد از 1 سالگی فاصله بیش از 1 سال برای بچه ها مفید نیست و اگر فرزند 2 ساله ما کنار بچه 4 ساله باشد گرچه برای 4 ساله میتونه مفید باشه اما برای فرزند دو ساله جای خوبی نیست.

۷-فلسفه و دانش و بینش و معلمان و مربیان و نظافت ان محل اهمیت زیادی دارد و سیاست کلی انها چگونه است یعنی آیا بخاطر وضعیت ساعت و درامد خود فرزند ما را با هر مشکلی در اونجا نگه میدارند یا اینکه سریعا ما را از مشکل یا بیماری فرزندمان آگاه میکنند

۸-در این محیط فرزند ما باید به نوعی احساس مالکیت و تعلق داشته باشد و داشتن کمدی کوچک و جائی مشخص که بتونه وسائل شخصیشو در اونجا بزاره به او احساسی از ارتباط با محیط رو میده

۹-اما اگر فرزند شما امادگی کامل برای رفتن به این محیطها رو ندارد بهتر است محیطی رو انتخاب کنید که به شما اجازه میدهند تا زمانیکه ضرورت داره کنار فرزندتون بایستید و این سخن که او را رها کن و برو بعد از مدتی که گریه کرد حالش خوب میشه مخصوصا در روزهای اول خوب نیست .برخی اوقات فرزندان ما میتونند در این محیطها بسیار سخت آسیب ببینند و از پا دربیایند لذا دقت کافی در انتخاب این محل باید به عمل اورده شود و حتی گذاشتن یک روز کامل برای دیدن انچه که در این محل میگذرد بسیار ضروری است

سخنان دکتر هلاکویی