اصول اصلی و اساسی در موضوع آموزش توالت رفتن کودکان

می دانیم در این مورد بیش از هر مورد دیگری پدرو مادر با فرزند خودشان مشکل دارند، و میدانیم متاسفانه رعایت نکردن اصولی در این زمینه میتواند همان 15 آسیب مذکور را در پیش داشته باشد. این اصول بدین قرارند :

اصول اصلی و اساسی در موضوع آموزش توالت رفتن کودکان :



می دانیم در این مورد بیش از هر مورد دیگری پدرو مادر با فرزند خودشان مشکل دارند، و میدانیم متاسفانه رعایت نکردن اصولی در این زمینه میتواند همان 15 آسیب مذکور را در پیش داشته باشد. این اصول بدین قرارند :


1- باید بدانیم که آموزش توالت یک آموزش است، و به هیچ وجه، به هیچ وجه یک انضباط یا یک باید و یا یک اصل اخلاقی نیست. متاسفانه در برخی فرهنگها تصور میکنند که کودک را باید به چنین کاری وا داشت، که متاسفانه متوجه نیستند که احتمال همه 15 آسیب گفته شده را برای فرزندشان رقم میزنند، لذا کودک ما باید برای این کار آماده بوده و ما آگاهی، مهربانی، حوصله و وقت کافی را داشته و با رعایت اصولی این آموزش را به پایان برسانیم.

2- این عمل کاملا مرتبط با توانایی و مهارت حسی حرکتی کودک دارد و کاملا به راه رفتن او مرتبط است، یعنی آن زمانی که راه میرود توان فرا گرفتن این آموزش را پیدا کرده ، اما بیشتر متخصصین توصیه میکنند بعد از اینکه 3 ماه راه رفتن کامل و راحت خودش را پشت سر گذاشت ، از نظر فیزیکی آماده است که این آموزش لازم را در این زمینه فرا بگیرد.

3- تفاوت زیادی بین آمادگی فیزیکی و آمادگی روانی است. بسیاری از بچه ها به دلیل برخورد ها و یا برداشت های گذشته و یا خواهر و برادر های بزرگتر با ادرار و مدفوع مشکل دارند و یا به خاطر برخورد خدمتکاران با اونها احساس بدی دارند. لذا آمادگی روانی کودک هم برای پذیرفتن آموزش دستشویی و هم جهت همکاری با ما و میل او به رشد و تکامل مساله اصلی و اساسی است و چون این کار به مقدار زیادی مرتبط به خلق و خوی کودک است برخی از بچه ها همکاری کرده و کار آموزش به راحتی انجام میگیرد. اما در برخی از بچه ها که به دلیل نوع برخورد و خشمی که با ما پیدا کردند وقتی از آنها درخواستی میشود کاملا آن را نادیده میگیرند لذا با این مساله مشکل زیادی پیدا میکنند.

4- برخی از بچه ها باید در ذهن خودشان دلایل موجهی داشته باشند تا حاضر به انجام این همکاری باشند زیرا از نظر آنها آنچه که تابحال اتفاق می افتاده نه تنها خوب بوده بلکه بهترین بوده آنها همچنان مایل هستند که در پوشک خودشون آنچه را که لازمه انجام بدهند و انتظار دارند که هنوز هم بدون هیچ قید و بند و محرومیتی و یا رفتن به سمت دستشویی عمل دفع را در همان پوشک خود انجام بدهند.کودکی خود را در ارتباط با آن میبینند و هیچ تمایلی به جهت بزرگ شدن ندارند معلوم است که اگر چنین احساسی دارند ما مشکل روانی دیگری با فرزندمون داریم که به دلایلی مایل به ماندن در کودکی و رفتار کودکانه هست تا اینکه قدم فراتر بگذارد و بزرگ شود لذا ما باید مطمئن بشیم فرزند ما از لحاظ فیزیکی و روانی اماده است و این را میشود به این صورت انجام داد که در منزل خودمان انزمان که پدر و مادر به دستشویی میروند و یا احتمالا در محیطهای آموزشی ان زمانیکه بچه ها چنین میکنند به آنها نشان داد و به نوعی این منظره و تجربه را نشان داد که چه کار خوبی است و تو هم به زودی چنین خواهی کرد و با این کارت خودت خوشحال و راضی خواهی شد و ما رو هم خوشحال میکنی و ما هم برای تو کارهایی که تو دوست داری میکنیم.یعنی باید بوسیله آزمایشی میل و اشتیاق او را چک کرد و اگر تمایلی در او دیدیم و سن او حتما از 18 ماهگی گذشته است در زمینه آموزش را شروع کرد البته بسیاری باورشون این است که این کار رو باید به بعد از دو سالگی موکول کرد که با توجه به خلق و خو و توانی که دارند با کوشش کمی از عهده چنین آموزشی برآیند.به هر حال اگه این اصول رعایت نشوند هم میتواند موجب هریک از 15 آسیب گفته شده شود و هم کودک از طریق جنگ و جدالش با ما نه تنها دست به چنین همکاری نزنه بلکه درست برعکس در وقتیکه این کار رو به نوعی آسیب زننده میبینه مدفوع خودشو رها میکنه و مشکلاتی برای ما بوجود بیاره و احساس بدی رو در خودش موجب بشه.به هر حال باید مطمئن بود فرزند ما هم به لحاظ روانی و هم فیزیکی آماده است.

5- باید ببینیم کودک خودش متوجه است که چه زمانی عمل مدفوع و ادرار را لازم داره.زیرا میدانیم بچه ها باید مرحله خبر و عمل رو از هم تفکیک کنند و تشخیص بدهند یعنی کودک ما ممکنه بگه که ادرار داره ولی شما میبینید که هنوز نشسته و داره بازی میکنه بعد ممکنه در این زمینه توصیه ای به او بکنید اون زمانیکه دایپری به پاش است تو میتونی توی اون خودتو خلاص کنی یا حتی میتونید اونو کمی بدون لباس در داخل خونه بچرخونید و به او بگید که حالا اگه ادرار داری میتونی این کار رو بکنی و یا میخوای دایپر رو به تو ببندم به بیان دیگه باید مطمئن شد کودک مرحله خبر و عمل رو از هم تشخیص میده تا اینکه بشه کاری کرد.

6- میدانیم غالب اوقات در خصوص ادرار ولی مخصوصا مدفوع بچه ها در روز یک یا دوبار اون هم در زمان معین مثلا 20 دقیقه بعد از خوردن ناهار اونو انجام میدهند که توجه به این زمانها به ما کمک میکند که در چه وقتی احتمالا باید از اونها انتظار داشت که این عمل رو انجام بدهند لذا در این زمینهباید با اونها حرفی زد و سخنی گفت.

7- ترجیح اینست که وقتی که ما از فرزندمون میخواهیم به دستشویی بره فقط یک نفر در خانه باشه ومخصوصا اون نفری که فرزندمون با او راحت تر هستش و بعد هم اینکه در همون منطقه نزدیک به دستشویی باقی بمونیم تا هر زمان که فرزندمون به ما نیاز داشت به اونجا مراجعه کنیم.

8- میتوانیم از حدود 1 ماه قبل گفتگو یا تبلیغات مربوط به دستشویی رو باهاشون شروع کنیم و در این زمینه شاید بهتر است از این دستشویی های قابل حرکت استفاده کنیم و برخی اوقات بهتر است اونها رو در خود توالت کنار خود توالت اصلی بگذاریم.

9- باید مطمئن باشیم بچه ها از زدن سیفون ناراحت نمیشوند و وحشتی در جهت رفتن اون آب ندارند چون برخی بچه ها ممکنه این تصور رو بکنند که اگر در اونجا باشند یا روی اون بیفتند ممکنه برای همیشه داخل سیفون بروند لذا بازیهایی در این زمینه میتونه کمک کنه مثل اینکه مثلا شما کاغذی رو به داخل سیفون میندازید در حالیکه وقتی داخل سیفون رفت شما خودتونو خوشحال و خندان نشون میدین

10- هیچ بچه ای نمیتونه روی توالت فرنگی قرار بگیره در حالتیکه پاهاش آویزونه نتیجتا اگر میخواهید غیر از دستشویی کوچک از دستشویی دیگری استفاده کنید حتما باید جای پای او را محکم کنید و یا دستشو بگیرید که خاطرشو آسوده کنید و ضمنا از یکی دو روز قبل مطمئن باشید که معده او کمی رقیق است و لذا مشکلی در جهت عمل دفع خودش نخواهد داشت.

11- اگر همه شرایط لازم رو فراهم کنید و فقط یک نفر اون هم با آگاهی در اونجا قرار بگیره میتونه از قبل به او این پیامو بده که اگر امروز تو اینجا کارت رو کردی بعد از اون ما با هم خواهیم رفت جایی که تو دوست داری و هرچیزی که تو دوست داری ما برات میخریم پس او نه تنها تشویق شما رو میبینه بلکه به دنبال گرفتن پاداش در این زمینه خواهد بود

12- به هر حال بین 18تا 36 ماهگی بهتر است این کار صورت بگیره و مخصوصا اگر مایل هستیم فرزندمون رو به محیط آموزشی بفرستیم بهتر است قبل از رفتن این آموزشها رو فرا گرفته باشه.

13- توصیه اینست که مخصوصا اگر پسر هست ابتدا از او بخواهیم ادرارشو به نوعی در کنترل بگیره و یا از اون دستشویی کوچک استفاده کنه و بعد از 1تا 2 ماه ازاو بخواهیم که کنترل مدفوعشو داشته باشه اما برای بسیاری از بچه های آرام میشه هر دو رو با هم داشت و این پرونده رو برای همیشه بست

14- معلوم است که بسیاری از بچه ها بعد از خشک شدن یا رفتن به دستشویی در روز احتمالا شب هم خودشونو خیس نخواهند کرد و لازم است که پدر و مادر بعد از این اموزش 2یا3 روزی او را مراقبت کنند و شرایطی رو فراهم کنند تا اتفاقی که آغاز شده کاملا تثبیت شود

15- برخی روانشناسان معتقدند هرگونه برگشت و بازگشتی میتونه به فرزند ما اسیب بزنه لذا اگر اونو کاملا آماده نمیبینیم و خودمون به جهت انجامش اسوده نیستیم بهتر است این کار رو یکی دو ماهی به تاخیر بیندازیم و البته بهتر است فرزندمونو در این دوران از بردن به محلهایی که ممکنه اتفاقات اونجا خاطره بدی رو تو ذهنش بزاره به مقدار زیادی دور نگه داریم.

16- مهم اینست که فرزند ما خاطرش آسوده باشه که این کار رو با رضایت و موافقت منو شما انجام میده و بخاطر اون پاداشی هم خواهد داشت که پسر و دختر بزرگی شده و حالا مثل بزرگسالان رفتار میکنه.

17- میدانیم بچه هایی که نسبت به ادرار و مدفوع حساسند یعنی به مجرد کثیف شدن از پدر و مادر میخواهند که اونها رو تمیز کنند خوشبختانه خیلی راحت تر تن به آموزش تولت رفتن میدهند و بچه هایی که با وجود خیس و کثیف بودن همچنان بازی خودشونو ادامه میدهند در جهت پذیرفتن اموزش رفتن به توالت ما را گرفتار خواهند کرد.

18- به نظر میرسه بیش از همه کوششهای ما توانایی خود کودک به جهت کنترل خودش ،آرامش و احساس امنیتی که در ارتباط با ما داره ،سیستم عصبی او و بلوغی که با توجه به سنش در این زمینه پیدا کرده عامل اصلی و اساسی است.

19- منو شما قرار است با موافقت و رضایت او دست به چنین کاری بزنیم و اگر کوشش ما با اشکالی روبرو شد برای مدت یک ماهی کاملا از اون بگذریم و به هیچ وجه درباره اش سخنی نگوییم و یک ماه بعد تشویق و قرار گذاشتن و بازی رو اغاز کنیم و امید اینست که این مساله ساده که میتونه اسیبهای جدی رو برای فرزند ما داشته باشه به راحتی پشت سر بگذاریم

نوشته شده توسط آقای مهدی گودرزی

از گفته های دکتر هلاکویی

http://ravanshenasinegaresh.blogfa.com