چند نکته مهم درباره تنبیه (قسمت دوم)

در تنبیه منفی میزان و نوع جریمه یا مجازات باید عادلانه و منصفانه باشه و الا تنبیه منفی شما تبدیل به تنبیه مثبت که بسیار بد و خطرناک است میشه.مثلا یکی از انواع تنبیه منفی ...

ماناز عزیز نوشته : کارشناس عزیز تشویق یعنی دادن یک امتیاز به کودک که مورد علاقه او باشد مانند بازی کردن با او،بردن او به جایی که دوست دارد،خریدن شی مورد علاقه اوو...تنبیه یعنی محروم کردن او از چیزی که با نداشتن ان احساس ناراحتی کند مانند صحبت نکردن با او،عدم توجه به خواسته هایش،قرادادن او در موقعیتی که دوست نداردو...البته اینها در هر بچه ای فرق می کند واین به تشخیص والدین است که بدانند کدام روش در او جواب می دهد.گاهی صحبت نکردن با کودک از تنبیه بدنی بیشتر اثردارد.کودک حاضر است کتک بخورد اما مورد بی توجهی مادرش قرار نگیرد.
انچه که مهم است این است که همه این روشها باید به جا ودر مدت مشخصی باشد انجام زیاد انها قبح مساله را پیش بچه ها می شکند وانرا برایشان عادی می کند.نباید بگذاریم تشویق وهم تنبیه به یک روند عادی درزندگی مبدل شود.
fatemehmahya.niniweblog.com

 همای عزیز برامون نوشته :http://khatereha.niniweblog.com

•  اول اينكه گفت تربيت شامل سه بخشه : پاداش + تنبيه +قواعد
• دومين نكته اينكه هيچ لزومي نداره به بچه توضيح بديم چرا داريم بهش پاداش مي ديم و چرا داريم تنبيهش مي كنيم.
• بايد خودش درك كنه.اينطور اثرش بيشتره.
• سومين نكته اينكه تنبيه و تشويق براي آموزش باشه.با اين كار ما يك چيز جديد به بچه بياموزيم بدون توضيح دادن.
• نكته بعدي اينه كه تنبيه و تشويق زباني از بدو تولد شروع ميشه .
• نكته مهم تر اينكه تنبيه و تشويق بايد بلافاصله بعد كار خوب يا بد بچه باشه تا اثر گذار باشه.اگر با تاخير باشه هيچ اثري نخواهد داشت.

چند نکته مهم درباره تنبیه (قسمت دوم)

1-در تنبیه منفی میزان و نوع جریمه یا مجازات باید عادلانه و منصفانه باشه و الا تنبیه منفی شما تبدیل به تنبیه مثبت که بسیار بد و خطرناک است میشه.مثلا یکی از انواع تنبیه منفی شناخته شده دنیای امروز time out است.. بدینصورت که شما از فرزندتون بخاطر رفتار بد و غلطی که کرده ازش میخواید چند دقیقه ای بر روی صندلی بشینه و اونو از چیز خوبی محروم میکنید اما باید بدانیم بر اساس مطالعات این زمان time out برای یک کودک سه ساله احتمالا 2تا 3 دقیقه و برای یک کودک 4 ساله 4 دقیقه و برای 5 ساله حدود 5تا6 دقیقه است و برای 6تا7 ساله حداکثر 10 دقیقه و اگر شما به این زمان اضافه کنید در حقیقت فرزندتونو تنبیه مثبت که بسیار غلط و خطرناک است رو انجام دادید که در واقع هدف شما تربیت نبوده بلکه بحث تلافی و انتقام است لذا اینکه بخاطر یک کار بد فرزندتون یک روز تمام یا یک هفته از عروسکی که دوست داره محروم کنید اصلا عادلانه و منصفانه و حتی اخلاقی نیست و یا اینکه شما اگر اونو برای تنبیه بفرستین به یک اتاق تاریک که میترسه و وحشت میکنه در واقع بازم اونو تنبیه مثبت کردین و یا اگر بهش میگین تو رو از خانه بیرون میکنیم یا پشت در میذاریمت در واقع بازم اونو تنبیه مثبت کردین.

2-شما باید بدونید که اول به اونها اموزش کافی و لازمو دادین و انتظارتونو مشخص و واضح و معین بطوریکه اونها بفهمند به اونها گفتین و بعد در وقت انجام یا ترک اون عمل به اونها کمک کردین و حتی اجازه تمرین و اشتباه هم به اونها دادین و در نهایت بعد از اینکه به اندازه کافی به او اخطار دادین و فرصت هم برای تصحیح بهش داده شد و به او اجازه دفاع یا دادن حرف خودش داده شد و او قبول کرد که مقصر و خطاکار بوده و دیدین او میتونه و میدونه ولی نمیخواد آنچه رو که درست و خوب و مناسب بر مبنای اصول علمی و اخلاقی بوده است رو بپذیره اونوقته که میتونید تنبیه مناسبو انجام بدین.

3-پدر و مادر باید هر دو یکسان عمل کنند نه اینکه یکی مهربان و خوب در نظر بچه ها شناخته بشه و دیگری خشن و تنبیه کننده و سخت گیر

4-در مجازات برای بچه ها هیچ وقت نباید به اونها احساس حقارت بده و یا سرزنش و تحقیری بدهد که برخی اوقات آسیبش صدها برابر بیشتر از مجازات سنگین تری است و یا اگر تنبیه میشوند همیشه حرمت و حیثیت اونها باید حفظ بشه و به هیچ وجه جلوی غریبه ها یا دوستانشون اونا رو تنبیه نمیکنید

5-همیشه پیام ما در تنبیه به فرزندمون این است که ما تو رو همیشه دوست داشتیم و داریم و خواهیم داشت ...یعنی فرزند ما هیچوقت در دوست داشتنی بودن خودش نباید شک کنه و پیام دیگه ما اینه که تو پسر یا دختر خوبی هستی ولی این کار تو اشتباه بود و بدونیم گفتن اینکه تو پسر یا دختر بدی هستی نه تنها هیچ مشکلی رو حل نمیکنه بلکه اوضاع رو بدتر هم خواهد کرد و فرزند ما باید بدونه که ما از تنبیه اون ناراحتیم ولی بخاطر مسوولیتمون باید این کارو میکنیم و با وجود تنبیه باز هم اونها پسر و دختر خوبی هستند و ما اونها رو دوست داریم.

6-باید دید که فرزند ما آمادگی به جهت فهمیدن کار اشتباهش داره یا نداره و یا حتی الان اصلا امادگی تنبیه داره یا نداره مثلا اگر بیمار است یا بخاطر رفتن خواهر یا برادرش بسیار شکننده شده الان دیگه وقت اون نیست که یک بار اضافی تنبیه هم به اون وارد کنیم

7-باید مطمئن باشید عمل فرزندتون عمدی بوده و خارج از کنترل و اراده او نبوده است

8-باید مطمئن باشید که نیت و قصد او انجام کار بد و زشت و غلط یا آسیب به دیگری بوده و لذا نباید بخاطر سوء تفاهم مطلبی رو که او خوب و درست میدونسته منو شما غلط بدونیم و مستحق تنبیه

9-تنبیه باید بلافاصله یا در حین انجام کار بد باشه.. نه اینکه ما فرزندمونو بخاطر کار بد دیروزش تنبیه کنیم ...متاسفانه در برخی خانه ها هنوز رسم است که مادر میگه صبر کن تا بابات بیاد بهش بگم.. اولا در چنین شرایطی مادر خودشو از ارزش و اعتبار میندازه و نشون میده که او توانایی یا حق تنبیه نداره و بعد پیام میده که بابات تنبیه کننده و آزاردهنده است و من نیستم و اشکال دیگه ای هم که داره بچه ها تا 12 سالگی وقتی گزارش مادر رو برای پدر میشنوندامکان نداره بپذیرند اتفاق بدینصورت افتاده لذا تصور میکنند مادر یک دروغگوی فریبکار است و نظر بسیار بدی راجع به اون پیدا میکنند و بعد هم اینکه با اومدن پدر وقتی که حال اونها و مادر خوب شده و همه چیز خوب است مادر با دادن گزارش بد تمام اون شرایط خوب رو بر هم میریزه حتی اگر پدر اعتنایی هم نکنه بازهم بچه ها متوجه تفاوت و فاصله اونها میشن و باز اگر مادر گزارش رو نده بچه ها متوجه نوعی بازی و حقه بازی مامانشون میشن که همه و همه بد و غلط است ...لذا پدر و مادر نباید به دیگری گزارش بدن و نباید منتظرهمسرشون بشن.تنها استثنا در این زمینه وقتی است که دیگران یا دوستانی در بین شما و فرزندتون حضور دارند و چون تنبیه در حضور دیگران به هیچ وجه درست نیست فقط پیامی که به فرزندتون میدین اینه که وقتی به منزل رفتیم درباره کاری که کردی با هم صحبت میکنیم ...به هر حال وقتی شب به خانه رسیدیم حتی اگر کار او بسیار بد و غلط بوده چون زمان گذشته است فقط باید به توضیح دادن به فرزندتون یا معذرت خواهی از جانب او اکتفا کرد.

10-در وقت تنبیه بهتر است هیچ کس در خانه نباشه و همسر شما در این کار اگر هست دخالتی نکنه. در حالیکه در تشویق هر دو نفر میتونن از چپ و راست فرزندشونو تشویق کنند و مورد محبت قرار بدهند و یادتون باشه اگر درباره برخورد همسرتون با فرزندتون صحبتی دارید حتما در خلوت و تنهایی اونو با همسرتون مطرح کنید نه جلوی بچه ها....تنبیه بچه ها در مقابل یکدیگر نیز به هیچ وجه درست نخواهد بود گرچه برخی اوقات اجتناب ناپذیر است ولی در هر حال همیشه اونو به اتاقی ببریم و بصورت خصوصی با او حرف بزنیم و مطمئن باشیم این موضوع فقط بین ما و اوست زیرا باید بدونیم در برخی موارد احساس شرم و خجالت و سرافکندگی صدبرابر آسیبش از تنبیه بیشتر است.

11-یادتون باشه که شاهد جنایت قربانی جنایت نیز است لذا یادتون باشه که در واقع وقتی یکی از فرزندانمونو تنبیه میکنیم فرزندان هم که فقط شاهد این تنبیه هستند هم تنبیه میشن ..حتی وقتی که علت تنبیه او آسیب یا آزاری است که به برادر یا خواهرش داشته و با وجود داشتن حالت انتقام یا خشم و عصبانیت برای او هم مناسب نخواهد بود... لذا کار تنبیه باید حتما در خلوت و تنهایی صورت بگیره و سرزنش و تحقیر و کوچک و له کردن و تنبیه فرزندان ما در جلوی جمع پیامدهای وحشتناکی رو خواهد داشت.

12-کار تنبیه باید فقط در مسیر محروم کردن متناسب با عمل باشه حالا محروم کردن از تلویزیون یا اسباب بازیش یا اگر بزرگسال است از ماشینش ونیز تنبیه باید قابل قبول و تحمل باشه به نوعی که فرزند ما رو از پا درنیاره.

13-هیچ پدر و مادری حق ندارند فرزندشونو با عصبانیت تنبیه کنند لذا اگر ما حالت عصبانیت داریم بهتر است از تنبیه بگذریم و با تذکری او را به آخر برسونیم زیرا تنبیه با عصبانیت بوی انتقام و و تنفر و انزجار رو به فرزندان میده لذا روزی که شما تنبیه کننده اید باید آرام و عادل و منصف باشید.

14-فرزند ما باید بدونه که بعد از تنبیه مجازات دیگه ای در انتظارش نخواهد بود و پرونده بسته شده و دیگه حرفی در اینباره گفته نخواهد شد.... متاسفانه بسیاری از پدر مادرها به دلیل شکی که در کار تنبیه داشتند مدتها اونو بیان میکنند تا بتونند از طریق بیان و کلام رفتار نامناسب خودشونو توجیه کنند لذا در جوامع متمدن هیچ فردی رو بخاطر یک جرم دو بار مجازات نمیکنند.

15-ما نمیتونیم مثل پلیس سر چهارراه وایسیم تا به محض اینکه خلافی صورت گرفت تنبیه کنیم... بلکه ما باید به عنوان پدر و مادر همه شرایط و موقعیتو طوری فراهم کنیم و با اموزشهای از پیش نقش پیش گیری کننده داشته باشیم... در نتیجه مساله پیش گیری اهمیت فوق العاده داره.. شما باید بدونید همه چیزهایی که در اطرافتون هست خواهند شکست و اگه چیزی براتون مهمه اونو به جای امنی متنقل کنید و برای بعضی جاها قفل باشه که خاطرمون آسوده بشه بخاطر کنجکاوی بچه ها مساله ای پیش نمیاد.

16-ما باید بدونیم فرزند ما در مسیر رشد و تکامل خودش حتما با خطا و اشتباهات فراوان همراه میشه زیرا انسان جایزالخطا نیست بلکه حتمی الخطا است همه انسانها همیشه اشتباه میکنند لذا باید قابلیت انعطاف را داشت

17-بسیاری از پدر مادرها برای فرزندان 3تا6 ساله دست به استدلالات عجیب و غریبی میزنند که به هیچ عنوان برای بچه ها معنا و مفهومی نداره و اونها اصلا نوع کلمات و استدلال ما رو نمیفهمن... دنیای محدود و ملموس اونها فقط اجازه برداشت خیلی سطحی از موضوعاتو به اونها میده

18-به هیچ عنوان بچه ها رو نباید تهدید کرد زیرا که در بسیاری از موارد تهدید آسیبش از تنبیه بیشتر است.

19-یاداوری رفتار خوب گذشته اونها مفید است اما به هیچ وجه اتفاقا بد گذشته اونها رو نباید یاداوری کرد.

20-نظر شخصی خودم (( به نظر من هنر پدری و مادری در هرچه کمتر استفاده کردن از تنبیه است و الا با زور و قدرت و ترس و تنبیه هر ادم نا آگاه و بی عقل و بی دانشی هم میتونه تا حدودی به هدفهاش برسه ... ولی مهم اینه که با چه هزینه و چه آسیبی که به فرزندمون زدیم به هدفمون رسیدیم و بعد هم گذشته از این موضوع باید پرسید از این وسیله زور و قدرت و تنبیه تا چه سنی میشه استفاده کرد؟ چون مطمئنا روزی میرسه که دیگه زورمون به اونها نمیرسه...یادمه دکتر هلاکویی در یکی از برنامه هاش گفت من حتی یکبارم بچه هامو تنبیه نکردم که مطمئنا نشونه دانایی و توانایی و آگاهی ایشونه))

http://ravanshenasinegaresh.blogfa.com/

با تشکر از آقای گودرزی_ سخنان دکتر هلاکویی