کودکان بعد از دو سالگی تفاوتی بین واقعیت و خیال خودشون نمیبینند زیرا قسمت تخیل که مخصوصا از آن به عنوان مکانیسمی برای کاهش درد استفاده میکنند واقعیت با تخیل برای کودک یکی است کودکان بعد از دو سالگی تفاوتی بین واقعیت و خیال خودشون نمیبینند زیرا قسمت تخیل که مخصوصا از آن به عنوان مکانیسمی برای کاهش درد استفاده میکنند بیش از هر قسمت دیگه در وجودشون فعال هست و از 2 سالگی این تخیل و تصور آنچنان قوی میشه که حتی در وقت ارتباط با شما تخیلات خودشو با واقعیت مخلوط میکنه و مثلا میگه آقا شیر اومد تو اتاقمو رفت و شما فکر میکنید که داره دروغ میگه در حالیکه حرفی که میزنه برای خودش واقعیته چون در وقت اتفاق تخیل رو با احساس خودش مخلوط کرده و ...